"dziś Cię kocham, jutro nienawidzę.."

Najpierw ostra, bardzo ostra kłótnia, potem zajebisty sex, jakieś 2 dni szaleńczo zakochani w sobie, po czym kłótnia i przez minimum dzień dosłownie się nienawidzimy. Oboje jesteśmy strasznie uparci, żadne nigdy nie chce ustąpić, a jednocześnie oboje zdajemy sobie sprawę, że mija dzień, emocje gasną, wszystko przechodzi i już tęsknimy. Z jednej strony lubię to, pewnie wynika to z tego że nigdy nie lubiłam nudy, kręci mnie to że nie ma rutyny, że nie wiem co będzie, nie lubię tego poczucia pewności. Wiem, to brzmi dziwnie, ale już tak mam , nie mam pojęcia jakie to ma podłoże. Ale z drugiej strony czuję że to już mnie powoli wykańcza, przez te kłótnie już nie raz przez niego płakałam. Tyle że wiem , że ja go też ranię, jestem bardzo wybuchowa nie raz mówię rzeczy których wcale nie myślę. Co ja mam robić ? Kiedy wiem , że jednego dnia go nie znoszę, a drugiego życia sobie bez niego nie wyobrażam.?

Odejść. Na dłuższą metę tak się nie da żyć. To jest toksyczne dla was obojga. Wyobrażasz sobie tak sobie przyszłość?

Ale ja już taka jestem, boję się , że tak będzie z każdym. Zależy mi na tym związku, chciałabym go naprawić. Tyle że nie wiem jak.

jesli Tobie to odpowiada to ok. ja z mężem mamy tak 5 lat:D tylko ze u nas to jest tak:miesiąc sielanki, potem ja sie chce rozwodzic, potem ciche dni, pogodzenie i tak w kólko. Jestem choleryczką, w dodatku jak mówi mąż zabójczo piękną choleryczką a to mieszanka wybuchowa.:)

dla porównania byłam w związku z cudownym facetem,Z którym jakos nigdy sie nie kłócilismy. Był mlodszy, może bał sie postawić?:D