Jak zmienić nerwicowe podejście do wszystkiego i wrzucić na luz?

Ostanio popadam w stany nerwicowo-depresyjne, ciągle biorę coś na nerwy i często się na coś 'nakręcam'. Moja mama też jest znerwicowana (głównie przez stesującą pracę) nie chcę powielać jej wzorca, choć już i tak powielam jej podejście, chyba nawet bardziej. Nie mogę tak dłużej, jestem wykończona psychicznie i zamykam się w sobie. Lekarz przepisał mi tabletki na nerwy, zapisałam się też do psychologa, ale na NFZ, więc teramin mam dopiero pod koniec maja. Denerwuję się już (sic!), bo jestem nieśmiała i mam złe mniemanie o sobie, często boję się, że 'ktoś sobie coś o mnie pomyśli', że się wygłupię itp. Do tego doszły natręctwa myśli, od dawna się też okaleczam i objadam, co oczywiście ukrywam, więc z nikim też nie rozmawiam w realu. Mam dość stanu załamania, chciałabym znów się uśmiechać, spojrzeć na życie pozytywnie i potrafić się nie cieszyć. Dodam, że mam zapędy perfekcjonistyczne i idealistyczne podjeście do wszystkiego, żyję w swoim świecie, a ten realny mnie przeraża. Miłości boję się jak ognia, nigdy nie pozwoliłam sobie na związek, choć umieram z tęsknoty za ciepłam i uczuciem, żyję marzeniami. Ulżyło mi, że mogłam to napisać. Może odezwie się ktoś, kto się uporał z podobnymi problemami. Pozdrawiam.