Ateiści, co myślicie o zjawiskach nadprzyrodzonych? skąd się one biorą?

np. opętania?

nie wiem, pewnie zrządzenie boskie

pewnie Bog tak chcial

to ze nie istnieje bog nie znaczy ze nie istnieja demony

z głupoty

( choroby przecież istnieja). Może byc to efekt silnych przezyc, wpływ czynników/osób trzecich

Ja jestem ateistką i nie wierzę w zjawiska paranormalne. Uważam, że wszystko da się naukowo wyjaśnić, tylko człowiek nie ma jeszcze wystarczającej wiedzy.

jak to? bez Boga mogą istnieć demony? nie rozumiem? :(

ateiści nie wierzą w żadne zjawiska nadprzyrodzone, potęgę podświadomości ani miłość('miłość' to dla nich tylko i wyłącznie chemia i hormony)

a co maja zle duchy do boga? istnieja :)

a po co bóg demonom?

ale skoro istnieją złe duchy to dobre też?

nieprawda :) ateizm to niewiara w boga :) nie w swiat nadprzyrodzony :) ja_wszystko_wieem >>> to materializm albo redukcjonizm :) (chemiczny? biologiczny)

bo ja wiem? istnieją złe pasożyty a dobre nie

miłosc, ale nie jak pochodzaca od Boga, tylko od innych ludzi. W swiadomosc, w działanie mozgu.

A nieprawda - w miłość wierzę. Nie wierzę tylko, że ktoś nas stworzył, opiekuje się nami itp. choć absolutnie nie neguję wiary innych. Wierzę w Matkę Naturę.

prawdziwi ateiści nie wierzą w żadne zjawiska niematerialne i śmieszą mnie tacy co np. nie wierzą w boga a wierza w jakieś anioły czy demony, jak dla mnie to już nie 'prawdziwy' ateista, wogóle ktoś powinien popracować nad definicją tego słowa, bo np. ktoś kto nie wierzy w boga i w żadne zjawiska niematerialne jest nazywany ateistą, a jeśli ktoś nie wierzy w boga, a wierzy w opetania, szatania, jakies duchy itd. też jest nazywany ateistą - jak dla mnie to głupie

=> istnieja demony a Bog nie? no to jak to, istniejemy my i nasze dobro, a jedna jesteśmy zagubieni i nie wiemy co z tym zrobić. dodatkowo istnieją demony i zło, które jszcze bardziej mieszają. gdzie jest dla nich przeciwwaga? gdzie jest ktoś kto nas poprowadzi? i skąd w nas pierwiastek dobra, skoro nie ma doskonalej dobrej istoty tylko te złe?

kitajmestra to jesteś hipokrytką - nikt nigdy nie udowodnił czegoś takiego jak 'prawdziwa miłość', według nauki miłość to tylko chemia, hormony i popęd seksualny, czyli nie ma prawdziwej, jedynej miłości

Ateizm odrzucenie teizmu lub stanowisko, że bóstwa nie istnieją. W najszerszym znaczeniu jest to brak wiary w istnienie bóstw. Słowo ateizm pochodzi od greckiego - (a-, nie) + (theos, bóg). Określenie to było przypisywane każdemu, kogo uznano za wierzącego w fałszywych bogów, żadnych bogów lub doktryny wchodzące w konflikt z ówczesnymi religiami. Wraz z szerzeniem się wolnomyślicielstwa, sceptycyzmu i późniejszego wzrostu krytyki religii, stosowanie tego określenia zawężało zasięg. Pierwsze osoby, które same określały się jako ateiści, pojawiły się w XVIII wieku. Dziś około 2,3% ludności świata określa siebie jako ateistów, podczas gdy kolejne 11,9% opisuje się jako nonteistów. Od 64% do 65% Japończyków określa siebie jako ateistów, agnostyków lub niewierzących. Podobnie określa się 48% Rosjan. Liczba takich osób w Unii Europejskiej rozciąga się od 6% we Włoszech do 85% w Szwecji. Ateizm skłania się ku sceptycyzmowi w odniesieniu do doniesień nt. zjawisk nadprzyrodzonych, zwracając uwagę na brak dowodów empirycznych. Pewne religijne i duchowe systemy wiary, takie jak formy buddyzmu, które nie wspierają wiary w bogów, bywają opisywane jako ateistyczne. Choć część ateistów skłania się w kierunku świeckich teorii, takich jak: humanizm, racjonalizm i naturalizm, to nie ma jednej ideologii lub zbioru zachowań, przy których obstawaliby wszyscy ateiści.

no właśnie - działanie mózgu czyli czysta chemia, a skoro chemia to taka miłość nie jest taką w jaką wierzy wiekszosć osób - prawdziwa, jedyna itd. nie moze być taka skoro to tylko chemia, według nauki miłość to uczucie, a uczucia przemijają, czyli nie mozecie w to wierzyć, bo nie da się wierzyć w uczucia, bo uczucia są zmienne

Nie, nie jestem hipokrytką, zwyczajnie nie wiem, skąd się bierz miłość... Wiem, że kocham. Nie jestem naukowcem, więc tej wiedzy nigdy nie zdobędę. Zresztą, wiedziałam, że zaraz jakieś ataki będą, kiedy się przyznam do swojej "orientacji".

Aha - poza tym mylisz miłość z zakochaniem

to nie jest atak, po prostu nauka nie uznaje takiego czegoś jak 'kochanie', kiedyś tu na kafe był mądry ateista i wszystko ładnie tłumaczył np. miłość dziecka do matki, to nie żadna miłość, tylko instynkt macierzyński i zwiekszony poziom okstytocyny i sam przyznał, że owszem, jest to smutne, ale według nauki tak jest :P

ja jestem ateistką i nie sądzę że miłość to tylko chormony . nie wiem jak to wyjasnic, po prostu czuje się do kogoś miętę:)...może to zalezy od tego, czy dana osobe pasuje do wzorca, który sami podswiadomie ustalamy...lub po prostu czy "dobrze nam sie kajarzy", jest w naszym typie itp. a zjawiska nadprzyrodzone? jakie dokładnie??

ateistka jak ateistka, nie wierze w Boga i takie inne bo zostałam w ten sposób wychowana, nie zagłębiałam się naukowo np w zjawisko miłości. ..z dzieckiem matka czuje wieź, bo ądź co ądź jest jej CZESCIĄ, nosiła je w brzuchu przez 9 miesięcy, powstało między innymi dzieki niej...

Miłość, jak dla mnie, to przywiązanie, to zaufanie, to możliwość bycia z drugą osoba bez ograniczeń i bez skrępowania. Jeśli to hormony, trudno. Moje nie wygasły od ponad 12 lat. Poza tym, człowiek ma coś więcej niż zwierzę, więc jego wszelkie instynkty opakowane są rozumem. Opiekujemy się naszymi dziećmi przez całe życie - powtarzam, jeśli to hormony, to są niezwykle wytrwałe.

a czy ja coś piszę o tym kto słabiej przeżywa miłość? po prostu tak jest i śmieszą mnie te oburzenia, no skoro ateiści sami siebie nazywają racjonalnymi to i miłość muszą wytłumaczyć racjonalnie i nie wierzą w żaden 'duchowy' wymiar miłości, zazwyczaj tłumacza to tak, ze z początku to fascynacja, a później przyzwyczajenie

A czy ja choć raz w tej dyskusji nazwałam się racjonalistkę? Nie wiem, czy jest bóg, może jest, ale ja w niego nie wierzę. Miałam w dzieciństwie i wczesnej młodości do czynienia z wierzącymi w sposób skrajny, o mały włos a rozbiłoby to wtedy moja rodzinę. Ja odeszłam od boga, bo już go nie chciałam w swoim życiu, a nie dlatego, że racjonalnie postawiłam sprawę. I tacy ludzie jak ty, których śmieszy, że ktoś tam na ziemi myśli inaczej, też odrzucają mnie od wszelkich objawów sakralności.

nie w to samo, bo widzisz to czy się w to wierzy czy tłumaczy tylko chemią też jest różnicą, to są już dwa inne punkty widzenia