Powiedziała,że mam wynosić się z domu

Hej wszystkim, Mam 25 lat,jestem po studiach i w chwili obecnej szukam pracy.Jest taka kicha,już pół roku szukam i nic, dołuje mnie to strasznie. Wczoraj pokłóciłam sie z mama. Ona w zlosci wykrzyczała,że mam sie wynosic z domu, a ja jestem bardzo dumna i wrazliwa osoba, bardzo mnie te slowa zabolały, dlatego wczoraj spakowałam sie i spelniłam jej zyczenie. Nie wiem jak to dalej bedzie, z praca lipa, kasy mam niewiele, zatrzymałam sie u kolezanki,która wynajmuje,ale wiem,ze moge tu zostac maxymalnie kilka dni. Mam nadzieje,ze do tego czasu cos sie wyklaruje i znajde jakas prace abym mogła wynajac sobie jakis pokój i jakos sie utrzymac w tej koszmarnej warszawie... Był ktos w podobnej sytuacji? Zupelnie nie wiem co robic, zostałam sama, zupelnie sama.

szukaj wszystkiego chocby w sklepie albo barze czy w telemarketingu niestety po studiach szybko pracy sie nie znajdzie i to nie wiaodmo jakiej i nie wiadomo za ile zaczyna sie od samego dolu cieszac sie z ema sie jakiekolwiek pieniadze a w trakcie nieustannie szuka sie czegos zadowalajacego

Nie potrzebnie uniosłaś się dumą. A teraz skoro już się wyprowadziłaś, to nie ma po co wracać. Znajdź jakąś pracę na początku dorywczą, może MC Donald, żeby mieć na życie, a potem poszukasz czegoś lepszego wiedząc, że kasa Ci do kieszeni wpada. Poza tym tam calkiem nieźle zarabiają. Tylko zastanawia mnie jak chcesz wynająć już mieszkanie, skoro pierwsze wynagrodzenie dostaniesz po miesiącu a za najem płaci się z góry :/

koszmarnej wawie? nie mozesz tu znalezc pracy? cos mi tu nie pasi :P

to co dopiero w lubelskim lub podkarpackim :O

albo warminsko-mazurskim

kiedys w podobnej sytuacji jak Ty moja mama powiedziala mi tak samo, jeszcze tego samego dnia wyprowadzilam sie z domu, i na pol roku wysnioslam sie do innego miasta - zamieszkalam z chlopakiem w akademiku. Nie mialam studiow, pracy tylko alimenty ktore moj szacowny tato placil mi na konto - cale gie za przeproszeniem. Tak czy siak...po pol roku wrocilam do domu, do mamy, w zasadzie na jej goraca prosbe, bardzo przezywala moja nieobecnosc. Skonczylam spokojnie studia a z mama jestesmy teraz wielkimi przyjaciolkami. Jako starsza i doswiadczona kolezanka moge ci poradzic jedna rzecz...nie pal za soba mostow. Mama to mama, kiedys jej przejdzie. Badz otwarta na rozmowe, i nie unos sie glupia duma.