rozbiłam małżeństwo i co terazzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz

Rozbiłam małżeństwo, byli razem 10 lat, co teraz. Wiedziałam, że ma żonę ale zaczęłam z nim sypiać, to było silniejsze ode mnie.

no to trza je skleić na nowo i scementować :P

I co dobrze Ci z tym ? Jestem przeciwniczką rozbijania małżeństw. Jeśli rzeczywiście coś się między nimi nie układało, to by się rozwieźć. Nie wiem co teraz, bo nie przeżyłam takiej sytuacji.

* miał być to by się rozwiedli papajmarynarz Nie da się posklejać małżeństwa po takim ciosie.

Podobno się nie układało ale oczywiście ja tam z nimi nie byłam, scementować się już nie da, postanowił odejść, pozew o rozwód złożony i potwierdzony w sądzie. Ona została sama, jest młoda więc może sobie ułoży życie, chociaż od rozwodu nie ułożyła sobie z nikim a minął rok czasu.

piszesz bez sensu. Najpierw, że pozew złożony, a następnie, że nie ułożyła sobie życie mimo, że minął rok od rozwodu. Coś kręcisz. Osiągnęłaś swój cel, więc o co Ci chodzi. Teraz nagle przejmujesz się nią ? Dlaczego nie przejmujesz się nim, skoro tak dobrze Ci się z nim sypiało ?

Nic nie kręcę, on złożył pozew o rozwód i dostał go, minął rok czasu od rozwodu a ona nie ułożyła sobie życia z nikim innym. Co tu dziwnego. Nie mówię, że spać przez nią nie mogę a dlaczego mam się nim przejmować?

Chociażby dlatego, że rozbiłaś małżeństwo obojgu. Małżeństwo nie jest jednoosobowe, no chyba, że dajesz mu tyle szczęścia, że przestał myśleć o eks.

My teraz jesteśmy razem. Twierdzi, że nareszcie jest szczęśliwy.

Przynajmniej nikt jej nie zdradza i nie oszukuje. To też jest rodzaj szczęścia.

Tak, to prawda.

Ostatecznie nie można wykluczyć, że jeśli faktycznie to było nieszczęśliwe małżeństwo to tylko przyspieszyłam sprawę i może teraz będą w końcu szczęśliwi.

Nic nie zrobisz, przeżyła traumę i sama musi sobie z nią poradzić. Wiem, że nie jest łatwo, bo też przez to przeszłam. Nie mam żalu do nikogo, bo uczucia są niezależne od człowieka i nie można nikogo trzymać na siłę.

Jeśli uda jej się spotkać kogoś na swojej drodze, to obydwoje mogą być szczęśliwi. Zapewne lepiej jest jeśli małżeństwo rozpada się bez niczyjej pomocy, niestety przeważnie jest inaczej.

A byłaś stroną zdradzoną czy zdradzającą?

Byłam stroną zdradzoną, straszny cios. Trudno się z tego wygrzebać, ale jak się chce to się da.

Nigdy nie zdradziłabym męża, bo to się kłóci z moimi zasadami, wolałabym się najpierw rozwieźć. Nie chciałabym, by ktoś przeze mnie cierpiał coś takiego, a poza tym nie umiała bym sobie spojrzeć w twarz.

Czy to możliwe, że ona po roku czasu nie potrafi ułożyć sobie z nikim życia, to jest ten szok dalej? Liczę, że nie będzie miała urazy do mężczyzn do końca życia, chociaż ma 28 lat więc jest bardzo młoda.

i co jestes zadowolona z siebie!,że oglaszasz to na forum!! nie układało sie między nim...zawsze tak mowią !!powiem ci tylko że za wszystko się płaci w zyciu...przekonasz się

Nie wiadomo jaką człowiek ma wytrzymałość i ile może znieść. Każdy inaczej przez to przechodzi i trudno wypowiadać mi się w tej kwestii.

Wiesz, ja chyba już za to zapłaciłam.

No cóż, jeśli ma dalej uraz to oby jej przeszło.

Jesteś z nim szczęśliwa to o co Ci chodzi ? Jak zapłaciłaś ? Wyobraź sobie ile ona zapłaciła. Robisz z siebie męczennicę ? Nie przesadzasz czasem ?

Gdzie ja robię z siebie męczennicę, ktoś życzy mi żebym zapłaciła za to więc informuję, że już zapłaciłam tak sądzę, nie przypuszczam, żebym zapłaciła mniejszym kosztem niż ona.

Teraz nie pora na wyrzuty sumienia. Zajmij się swoim życiem z ukochanym. Ona sama musi sobie z tym poradzić. Mnie jest łatwiej, bo mam cudowne dziecko, więc nie jestem samotna i mam o co walczyć.

nikt ci nie mówi żebys zaplaciła! ale takie jest zycie ,i zycie pokazuje nam ,że płacimy!nic nie ma za darmo!! a szczęście zbudowane na czyims nieszczęściu jest slabe i kruche przekonasz sie ,czas pokaże lepiej bys się poczuła ,ze ona by ulozyła sobie na nowo zycie!!lepsze sampopczucie!!!ale twoje nie jej ...przemysl sobie !!jestes mloda a zycie uczy!!

Ona nie ma dziecka, nie lubi dzieci. Ma rodzinę, która chyba jej pomaga.

Myślisz egoistycznie. Chciałabyś, żeby ułożyła sobie życie, bo pewnie czujesz się zagrożona i boisz się, że pewnego dnia Twój ukochany zechce wrócić do eks. Tak naprawdę nie przejmujesz się nią, tylko sobą. Twoje intencje nie są niestety szczere. Dużo się jeszcze musisz nauczyć.

Ona nie zdołałaby go odbić tego jestem pewna, prędzej byłby z kimś innym ale z nią nigdy, tego akurat jestem pewna.

Jest w lepszej sytuacji jak ja, więc myslę, że sobie poradzi. Ja zostałam z chorym dzieckiem i sobie radzę, daję radę. Jak powiedziałam nie mam do nikogo pretensji, bo widocznie tak musiało być. Cieszę się z tego co mam.