depresja na obbczyźnie - dól spowodowany emigracją

czy ktoŚ przeŻywa cos takiego? ja zaczynam sobie nie radzic czasem mysle ze moje zycie dobiegło konca - ... jest jakies wyjscie ? kiedy nie ma sie znajomych, kasy.. i mozliwosci powrotu ? kiedy sie ma nieszczesliwe dzieci z powodu wiecznego siedzenia tylko w domu.... i te obrzydzenie do siebie

mam to... zdecydowałam się że wrócę, bo bardzo źle się porobiło ze mną... co mogę doradzić? nie zamartwianie się, nie wyszukiwanie negatywów w przedstawicielach danego kraju, traktowanie jako przygody, i przede wszystkim - chociaż raz wyjście w miejsce publiczne bez względów na koszty, byle na przysłowiową colę, ja tego nie robiłam i to mnie najbardziej pogrążyło, powiedzenie sobie, że pobyt chociaż na jakiś czas. i - co najważniejsze- mam koleżankę, która jest b. zamknięta, lękliwa, mieszkała już w paru krajach z sukcesem, od czego zawsze zaczyna to jest NAUKA JĘZYKA, gdzie tylko się pojawi od razu szuka możliwości zapisania się na kurs (ja też tego nie robiłam i żałuję ..

a Ty?

Rozumiem co czujesz. Mieszkałam prawie ponad 3,5 roku za granicą i pomimo,iż najbliższa rodzina była obok, to z czasem czułam ogromną pustkę. Niestety zawsze jest coś za coś. Ja wróciłam jakiś czas temu do Polski i pomimo wielu rozczarowań czuję się tutaj lepiej. Czasami pewne nasze odczucia pozwalają nam wyznaczać własne miejsce w świecie. Pozdrawiam:)

Ja w Polsce ale mało brakowało a byłabym teraz w Anglii.Mam tam szwagra z rodziną.

jakbym wyemigrował, to bym sie chyba zapił na śmierć..

polska to polska, bidna a le moja wiosna nigdzie jak tu.... moj chodnik moje wszystko zachwyca .. ale i dobija.. wrocilam po latach i co myslalam ze lepiej ze u siebie.. ale oszczednosci sie skonczyly i do pracu trzeba za 1200, wracam wole byc tam ... za podstawowo stwake moge sie utrzymac.. a tu wegetacja..

Miałam mieszkać w Southampton

Podejrzewałam u siebie depresję. Cały czas się denerwowałam, płakałam, nie chciało mi się nigdzie wychodzic i nic robic. A wszystko zaczelo sie od tego jak dowiedzialam sie o tym ze moj syn ma zespol downa. Miałam bardzo mieszane uczucia. Od Euforii po Furię i odwrotnie. Zaczynałam czuć nienawiść do samej siebie. Wszyscy wydawali mi sie lepsi ode mnie. Czułam sie beznadziejna i WINNA. Miałam ochote sie zabic... Z pomocą przyszła mi strona http://moc-energii.pl na której zamówiłam rytuał oczyszczenia aury. Pomogło mi to. Nabrałam chęci do życia i przestałam winić siebie za zaistniałą sytuację. Zaakceptowałam to co dzieje się wokół mnie. Patrzę na świat inaczej, mam w sobie więcej optymizmu.