historia banalna...

Historia jakich wiele Mam męża, dwuletnie dziecko, kocham ich a oni mnie. W codzienności może trochę zatraciliśmy bliskość, ale nasz małżeństwo jest naprawdę udane, dotarliśmy się i jest nam ze sobą dobrze, a poza tym mamy najcudowniejsze dziecko pod słońcem.Pewnego dnia spotkałam kogoś, ciekawy, inteligentny, dawno z nikim mi się tak dobrze nie rozmawiało, to samo poczucie humoru. Jeden sms, drugi, kilka spotkań na korytarzu (pracujemy w jednej firmie, ale w innych budynkach), parę rozmów przez telefon.codziennie jakiś kontakt. Już dawno nikt tak na mnie nie patrzył, już dawno nie słyszałam tylu miłych słów. Złapałam się, że ciągle o nim myślę, on mówił, że też.zdobyłam się na rozmowę, zanim do czegokolwiek doszło, zerwałam kontakt, wykasowałam numer telefonu. Rozum mówi, że dobrze zrobiłam, nie mogłabym skrzywdzić najbliższych ale serce nie potrafię zapomnieć, a przecież go nie znam, nie wiem jaki jest, więc dlaczego o nim wciąż myślę??? Chce o nim zapomnieć, chcę go wyrzucić z głowy jak mam tozrobić?? łapię się na tym, że czekam aż on napisze, zadzwoni choc wiem, że tego nie zrobi, postawiłam sprawę jasno, mam rodzinę, on to uszanował...