syndrom łowcy?

Gdy podoba mi się jakiś chłopak a on początkowo nie zwraca na mnie uwagi szaleję za nim, nie mogę przestać o nim myśleć i robię wszystko żeby mnie pragnął. Wynika to naprawdę z fali uczuć a nie kaprysu. Gdy ten już się zaangażuje i zaczyna mi mówić , że jestem dla niego ważna, moja chęć znika, a nawet nie mam ochoty z tym chłopakiem rozmawiać. Czy to normalne? Może któraś z Was ma coś podobnego? Kiedy to przechodzi? Nieumyślnie zraniłam już wielu świetnych facetów, nie chcę tego robić., Nie robię tego specjalnie po prostu tak się ze mną dzieje. Wierzcie mi, że chciałabym być z kimś na dłużej.