I CO DALEJ ? JAK ..??? Czy to normalne?

mam nieco ponad 20 lat a psychicznie czuję się znacznie starsza. przeżyłam tyle , że nie jeden 30 latek jeszcze do tego nie doszedł. przeżyłam wielką miłość - jednocześnie stały stabilny związek. zawodowo jestem spełniona - jednocześnie już wypalona. studiuję dziennie dwa kierunki i jeden zaocznie. mało sypiam. kredyty , komornik , walka o byt, to wszystko mam juz za sobą. samochód posiadam, zebrałam środki na budowę domu ( z mojej działalności którą się zajmuję) - jednak patrzę na siebie oczami innej osoby i co widzę ... ? zgubiłam młodość , przegapiłam ją - jestem gotowa na dorosłe życie, dojrzała, odpowiedzialna. Jednak przestało mnie już wszystko cieszyć. Teraz nie wiem co mam zrobić aby zacząć myśleć pozytywnie.. Moi rówieśnicy balują , imprezują w akademikach , mają ogromne poczucie humoru, tryskają szczęściem .. a ja w wyściugu szczurów zagalopowałam się do tego stopnia , że ze sowimi rówieśnikami nie mam o czym rozmawiać. Ich problemy są dla mnie denne, ich radości nie podzielam - też jest denna. Odseparowałam się od znajomych już jakiś czas temu . Teraz jestem sama z ogromnym bagażem doświadczeń . Jedynym plusem jest to, że wyglądam atrakcyjnie i jestem młoda co absolutnie nie współgra z tym co mam w głowie . Psychicznie jestem starsza o ok 10 lat. To straszne. I co dalej... ?

czy ktoś to czyta??? ;(

na co ci 3 kierunki studiow? :o

rzuć to w pizdu i się zacznij bawić

lubię się edukować, kształcić, dowiadywać co i rusz to nowych rzeczy. nie lubię stać w miejscu. może to kiedyś popłaci

moja ambicja nie pozwala mi wyrzucić wszystkiego do kosza i zacząć się bawić. zabawa jest przereklamowana.

Pewnie masz teraz doła i tak to widzisz. Za parę dni mozesz poczuc dumę z tego, co osiągnęłaś. Ci, co teraz balują, za chwilę ockną się przerażeni, że nie mają pracy, mieszkania... A ty dzięki dotychczasowej pracy będziesz mogła odetchnąć spokojnie - i zająć się sobą.

ja tego "doła" to mam od miesięcy... nieprawda i nieprawda zawsze niesie za sobą cześć prawdy :)