Nie wiem co mi jest....

W sumie mam tak od dziecka. Od dziecka nie miałem łatwo bo stres związany z problemem alkoholowym Rodziców. Zawsze się czułem inny wobec swoich rówieśników. Nie tyle, że nieśmiały i bałem się cały czas wybijać po za grupę. Ale od zawsze miałem jak by dziwnie pokręcone myśli. Przykłady: Kiedyś. Mama chciała mi zrobić przyjemność to zdobyła bilet na fajny film do kina. Ja sie tym cieszyłem. Ale miałem dziwnym przymus co mi dawał przyjemność zrobienia po złości i aby zrobić Jej przykrość. I mówiłem, że nie pójdę. I cieszyło mnie jak ktoś mnie namawiał, prosił. Potem się oczywiście godziłem. Dziś. Z dziewczyną się umawiam. Bardzo się cieszę, że się będę z Nią widział. Ale przychodzi o okres, że jakiś nie istotny fakt przypominam, że coś kiedyś zrobiła i chcę zrobić po złości. I postanawiam, że będę się z Nią bawić i wkurzać, że nie pójdę bo coś mi wypada. Mimo, że chcę z Nią pójść to tak robię aż do momentu gdy Ona się wścieka i grozi odejściem i zmienia plany. Wtedy czuję smutek, że jestem samotny. Mogę mnożyć wiele przykładów. Znajomi czasami mają mnie dość gdy się ze mną umawiają a potem ich unikam. Sprawia mi to dziwną przyjemność robienia po złości. Czasem jedną osobę lubię a nazajutrz tą samą osobę nie trawie bo coś sobie wmawiam, że ta osoba jest tak lub owaka. Potem znów mi się zmienia. Dodam, że moja dziewczyna cierpi na borderline. I ktoś mi powiedział "Że swój trafił na swojego" border spotkał się z borderem stąd się świetnie dogadujemy i rozumiemy. Tyle, że ja nie czuję, że bym miał zaburzenie osobowości!!! I aha mam już prawie 25 lat

To samo się tyczy ubrań, stylu oraz muzyki. Raz uwielbiam się tak ubierać i tego słuchać a zaraz potem stwierdzam, że nie ma to sensu i lepiej inaczej się ubierać. To samo z pasjami. Dziś lubię to ale jutro to samo uważam za bezsensowne i czuję wielką pustkę :(

Pewnie wciąż odczuwasz skutki alkoholizmu rodzicow. Nie wiem czy, to spozniony bunt??

Może to spóźniony bunt. Jeszcze dobrze się czułem do momentu gdy znajomi zaczęli się stabilizować. A ja nadal się czuje jak bym miał z 15 lat

To samo lubię prowokować. Czy to w necie czy to w realu. Lubie dać kontrowersyjny status na gadu aby ktoś mi zwrócił uwagę potem się z tym źle czuje. I obiecuje, że już znormalnieje i żadnych statusów. Ale jest jakaś emocja i znów muszę coś napisać. Tak, że ostatnio dziewczyna mojego kolegi się na mnie wściekła bo dowcipkowałem na temat powodzi. I się nie dziwię, że była wkurzona