Niby mam rodzinę, a jakbym nie miała. Co o tym sądzicie? Po wypadku.

Założyłam jakiś czas temu temat, w którym opisałam swój stan zdrowia. Tutaj link, bo nie chce mi sie o tym pisać: http://f.kafeteria.pl/temat.php?id_p=4482748 Ogólnie: miałam wypadek i jestem zagipsowana. Na poczatku ktoś mnie odwiedzał, przynosił jedzenie (nie bardzo mogę chodzić, nie moge nic przenosić). Z biegiem czasu sytuacja jest coraz gorsza. Mimo, że jedno z rodziców cały czas jest w domu, nie dostaje już jedzenia, picia, nawet jeśli się o to upominam, muszę sobie radzić sama, co trwa wieki i jest frustrujące. Nikt nie chce podwieźć mnie do lekarza (każdy z członków rodziny ma swój własny samochód), po prostu nikogo nie obchodzi to, że nie mogę chodzić:O Do lekarza musiałam zapisac się prywatnie, co nie jest tanie, dodatkowo musze jeszcze zapłacić za taksówkę, bo nikt mnie nie podwiezie (a to ok. 20km w jedną stronę). Nie mogłam iść normalnie, bo taka izyta wymagałaby najpierw pierwszej wizyty, żeby dostać skierowanie, potem dopiero wizyty w przychodni - a póki mam gips, nie będę tak przecież jeździć:( Trudno mi teraz cokolwiek załatwić. Wiem, ze to nie ich wina, ale czuję sie rozczarowana

najlepiej liczyć tylko na siebie ,rodzinę to na zdjęciu:)

a nie masz żadnych znajomych, którzy mogliby ci pomóc?

Wiem, zawsze tak robię, ale kiedy nie możesz się ruszac, jest troche trudno:( Źle się z tym czuję.

Nie mam. Nikt ze znajomych przeciez nie przyjdzie mi zrobić śniadania czy przyniesc picia:o Poza tym mieszkam u rodziców, pod miastem, nie mam znajomych, którzy tam mieszkają. Wszyscy pracują i sa zajęci, przecież nie bedę nikogo prosić, żeby przyjechał po mnie w środku dnia na odludzie i zawiózł do lekarza i jeszcze odwiózł do domu. A osoby, które mogłyby to zrobić, bo np. nie pracują, nie mają prawa jazdy i/lub samochodu. Autobusem nie pojadę, bo wyglądam komicznie, jeszcze sie zabiję w drodze i to daleko. Nie dam pewnie rady tyle przejść:(

Ja już nie dziecko, ja stara baba ;) mops by nie zareagował, bo by zobaczył, że jest w domu kasa i można sobie poradzic i tyle. Mops by mnie zawiózł do lekarza? Powiedzieliby, żebym zamówiła taksówkę i nie zawraca ła im dupy:D Ogólnie staram sie nie narzekać, troche chodzę, ale jakoś zaczyna mi byc przykro, bo wszyscy maja mnie dość, sa zniecierpliwieni i nic ich nie interesuje.

Przykre to ,powiedz im jak ty się czujesz !!!!!

W moim domu nie mówi sie o takich rzeczach jak uczucia. Gdybym zaczeła, pewnie by popękali ze śmiechu, ew. zaatakowaliby mnie, że skoro zawsze chcę sobie radzić sama, o co teraz mi chodzi. I że nie maja czasu, bo każdy ma swoje sprawy. Mówienie o uczuciach odpada. Generalnie nic nie b ędę im mówic, chciałam tylko napisac, co myslę i jak sie czuję.

Jaka qr.ffa płaczka?! Popisac sobie nie mozna?:O

W sumie przyznaje że brzydze się pracą i uważam że powinni skakać obok mnie . Ładne ubrania kosztują a sposor nie wyrobi na nową torebkę za 8 stów . Oóglnie oglądałabym cały czas seriale ale już kończą mi się pomysły bo prawie wszystkie oglądałam.

Tak się składa, ze normalnie pracuję po 10 godzin, patafianie:p Daruj sobie durne podszywy, pisze tylko o tym, że nikt nie chce mi pomóc dostać sie do lekarza, a jestem w gipsie i sama nie dam rady! Mam w gipsie noge i rękę, nie jest łatwo cokolwiek robić w takiej sytuacji.

Hej. Ja jestem w podobnej sytuacji.Też zagipsowana od pachwiny po kostkę,na szczęście już końcówka mojej mordęgi.Niestety mój mąż mnie zostawił w potrzebie i jestem teraz u rodziny,która mnie przygarnęła i opiekuje się mną.Chodzę o kulach,najprostsze czynności sprawiają problem,potem czeka mnie jeszcze rehabilitacja. Pozdrawiam Cię i życzę zdrowia.

No właśnie, jeszcze rehabilitacja:( Pozdrawiam też:)

W takich trudnych chwilach zwyczajna pomoc jest nieoceniona.Okazuje się,że ja, tak niezależna i samodzielna na codzień-nagle mam kłopoty ze zrobieniem sobie jedzenia,zaparzeniem kawy,skorzystaniem z łazienki.Prawdziwy szok...Najbardziej brakuje mi porządnej kąpieli,jak już zdejmą mi gips,chyba pół dnia przesiedzę w wannie :) Jak długo jeszcze w gipsie będziesz?Mnie w poniedziałek zdejmują,jestem zapisana do ortopedy.

współczuję Ci takiej rodziny, może jednak powiedz komuś o tym, może ktoś ze znajomych pomoże. Z taką rodziną, to najdalej się wyprowadzić i zapomnieć. Już wiesz co będzie w poważniejszych sytuacjach. Trzymaj się mocno, pozdrawiam.

szkoda ze sie nie poznalismy wtedy. chetnie bym Ci pomagal, moze napiszesz maila?