STRASZNIE SIE ZAWIODLAM...

...na wlasnym ojcu. Czemu zawsze jest tak, ze pieknie mowi o checi pomocy, wsparcia, a jak przychodzi co do czego to ma mnie w dupie ? Obiecal mi niedawno, ze mi pomoze - otwieram wlasny interes i sam z siebie zdeklarowal sie, ze pojezdzi ze mna po sklepach, pomoze przewiezc wieksze rzeczy - ja tez mam auto, ale male i nie dalabym rady wszystkie wpakowac za jednym zamachem. No i jak nadszedl ten moment to darl sie na mnie, mial pretensje o wszystko i ostatecznie kazal mi spadac i zalatwiac wszystko samej. Doskonale wykorzystuje sytuacje, gdy wie ze ja nie mam po prostu nikogo innego kto moglby mi pomoc. On pomaga tylko na swoich zasadach, ma byc tak jak on chce, a to przeciez moj interes i po to go zakladam, zeby wlasnie bylo "po mojemu". Siedze i rycze, bo naprawde nie wiem jak to wszystko w miare szybko zalatwie, bo jest duzo jezdzenia, a poza tym to sa ciezkie rzeczy i nie dam rady zatargac tego, a potem jeszcze samodzielnie pomontowac. Wiadomo ktos za kase by mi to zrobil, ale jak sie zaczyna biznes to kazdy grosz sie liczy. Dlaczego najblizsi potrafia tacy byc ? Jestem dla niego doskonalym przeciwnikiem bo slaba, bo uzalezniona od niego finansowo, bo wie ze nie mam do kogo innego sie zwrocic :( . :(

bo z rodzina to tylko na zdjeciach sie ladnie wyglada

zadnego nie masz?:o

Ojeja no kolegow mam, ale nie bede nikogo angazowac kto pracuje caly tydzien, zeby jezdzil, zawozil, montowal, jeszcze paliwo itd. Tym bardziej, ze od dluzszego juz czasu bylo ustalone, ze ojciec chce mi pomoc, sam to zaproponowal, a teraz jak cos jest nie po jego mysli, nie tak jak on sobie to wszystko widzi to mnie olewa i mam robic wszystko sama.