Czy życie bez mężczyzny może być udane ?

mam 34 lata, własne mieszkanie, fajną pracę(lubię to,co robię), kilka przyjaciół,z którymi od czasu do czasu sie spotykam, krewnych, których czasem odwiedzam, oraz 2 pieski. Nigdy nie wyszłam za mąż, kiedys chodziłamz facetem 3 lata, ale odszedł. Jakies 5 lat temu poznałam faceta, który jest bezdzietny jak ja, ale ma partnerkę(nie żonę),nie mam z nim romansu, ale go kocham, serce mi szaleje na jego widok.Jesteśmy znajomymi, on mi imponuje bardziej niż wszyscy poprzedni, którymi byłam zauroczona. 5 lat juz w głowie mam takie uczucie do niego:( Tymbardziej się to wzmaga, bo często przychodzi do mnie do pracy(pracuje w aptece). Ostatnio spotkałam się z dawną kolezanka z liceum- ona 3 dzieci, mąż i powiedziala mi, że musze byc bardzo nieszczesliwa, skoro tak mi sie zycie ułożyło. Idiotyzm. Wy tez tak myslicie,że kobieta bez męża jest przegrana?

kolezanka jest głupia, kazdy zyje jak chce, skoro Ci to nie przeszkadza to nie wiem po co inni sie wpierdalaja

nie teges skoro wyżywa sie na tobie, ot co !

może, ale co to za życie

bardzo szczęścliwa. Wszystko zależy od jej podejśćia do życia. Po co ci chłop awanturnik, pijak, damski bokser, obibok, itp.? Lepiej być singielką. Nic na siłę. Jeśli tobie ztym dobrze, niechaj zdanie innych nie znienia systemu twich wartośći. a miłość do tego faceta to tęsknota zabliskością drugiego człowieka. Wyrzuć go z głowy, a ten jedymy może przybędzie.

Pewnie, że może być udane :-) Mam za sobą dwa związki - w pierwszym facet wolał kumpli i alkohol, w drugim notorycznie mnie zdradzał. Po co mi którykolwiek z nich? Po co w ogóle jakikolwiek? I tak nie zaufam. Żyję sobie i mam się bardzo dobrze :-)

mieszkanie samej bardzo mi odpowiada, czuje wolnosc, nikt mi nic nie przestawia, nie musze sie krepowac, moge robic co chce. Gdyby nie ta ogólna nagonka własnie ze strony tej kolezanki,troszke tez mojej rodziny(ale nimi sie nie przejmuje) to byłoby wszystko okay! Oczywiscie, czasami budzi sie we mnie instynkt macierzynski, ale nie zamierzam szukac dawcy nasienia. Jedyny facet dla którego zrobiłabym wszystko jest zajety, więc tak czy inaczej nic sie nie zmieni u mnie.

Nie może być 100% czyli nie może być udane

Więc

Więc ja jestem singielką po dwóch związkach,pierwszy mąż lubiał kobiety i traktował mnie jak darmową prostytutkę ,kucharkę sprzątaczkę i nie wiadomo kogo jeszcze musiałam się rozwieść bo podniósł na mnie rękę raz przeprosił uwierzyłam.Za trzecim razem i kolejna zdradą nie wytrzymałam psychicznie i odeszłam TAK JAK STAŁAM Z DWÓJKĄ DZIECI. Nigdy mi tego nie wybaczył .Drugi związek ,przecudny !!! Super facet,pomagał w domu ,kochał ,rozpieszczał nosił na rękach chciał abyśmy zamieszkali razem zapewniając że kocha moje dzieci jak swoje .Ok.Było cudownie 3 lata ,potem zaczeły się skargi na dzieci na to że nie chcę chodzić tam gdzie on I wogóle męczący był i nudny się stał.Rozstaliśmy się po 7 -latach .Nie chcę się już męczyć z żadnym facetem !!!!!!! Za stara jestem na to 41 lat. Mam swoje mieszkanko .Spotykam się z kim chcę,robię co chcę . NARESZCIE CZUJĘ SIĘ WOLNA I SPEŁNIAM SWOJE MARZENIA !!!!!!!

Ostatnio byłam na dyskotece z koleżankami inie mogłam się opędzić od facetów !!!!!!! Bawiłam się jak nigdy !!!! Rozmawiałam z nimi ,pośmiałam się . Czuję że żyję !!!!!!!!!!

Kilka razy byłam też w kawiarni ,restauracji z facetem bo chciałam gdzieś wyjść. Jeśli któremuś zaufam to mogę się z nim spotykać ale nigdy nikt już nie będzie dyktował jak mam żyć!!!!