niepewność - walka rozumu z sercem...

witam was wszystkich czytających moj watek... szukałam podobnych tematow na tym forum ale nic nie rzucilo mi sie w oczy. moze za malo sie staralam... ale przejde do mojej historii... Wszytsko zaczęło się półtora roku temu. On miał dziewczynę - byli w dość poważnym związku(3lata), ja tez spotykałam się z kims ale nie bylo to nic zobowiazujacego. Studiujemy razem. Spodobalam mu sie i pod pretekstem pomocy, notatek z zajec itp zaczelismy sie kontaktowac - pierwszy kontakt (dziecinnie - nk) pozniej gg, nr telefonu. Rozmawialismy coraz czesciej. pisalismy sms do pozna w nocy, z dnia na dzien zblizalismy sie do siebie coraz bardziej. opowiadal mi o swojej kobiecie - nie ukladalo im sie za dobrze. ale ona bardzo go kochala. nie chcialam rozbijac niczyjego zwiazku. duzo razy mu o tym mowilam. po pol roku on rozstał się ze swoja kobieta- zaczelismy sie spotykac. nie dzialo sie to szybko - oboje bylismy zdania ze lepiej niczego nie przyspieszac. i tak niedlugo zbliza sie rok kiedy bedziemy razem. a ja?.... zaczynam miec pewne watpliwosci? co tak naprawde do niego czuje. jest przystojny, roznica weku bardzo odpowiednia on 24 ja 21. ma wspaniala mame, i rodzenstwo. dla mnie jest czuly, opiekunczy, duzo sobie pomagamy nawzajem. docenia mnie. bardzo mu sie podobam, powtarza mi ciagle jaka jestem piekna, jedyna i ze jestem najwspanialszym co mu sie w zyciu przytrafilo. zabiera mnie na obiady do restauracji, czesto chodzimy do kina. robi prezenty-niespodziewanie. kupuje kwiaty. koleznki zazdroszcza mi porownujac go do swoich facetow. przejde troche do negatywnych cech jego charakteru. cos co wykancza mnie calkowicie to to ze jest tak strasznie o mnie zazdrosny. o wszytsko i wszystkich. nie moge miec zadnych kolegow. kazdy osobnik plci meskiej jest dla niego podejrzanym typem jesli tylko ze mna utrzymuje kontakt. jest to strasznie meczace tym bardziej ze nie raz juz o to sie klocilismy. jestem osoba bardzo towarzyska a od kiedy jestem z nim czuje ze jakas czesc mnie umarla. na uczelni nie rozmawiam z zadnym swoim koega choc na poczatku studiow mialam ich mnostwo. wszytsko sie zmienilo. ostatnio zezloscil sie na mnie i mial pewne wyrzuty ze zalozylam sobie konto na facebooku i o niczym mu nie powiedzialam. mial pretensje ze utrzymuje kontakt mailowy z kolega - obcokrajowcem. co ja przez to przezylam... ciagle pretensje, wyrzuty,. czasem wydaje mi sie ze chcialby zamknac mnie w klatce i zatrzymac tylko dla siebie. chcialby weidziec wszytsko co robie gdzie bylam. kiedys bedac w miescie z siostra nie powiedzialam ze poszlam na solarium w zamian za to znow byla klotnia i kolejne zarzuty. jego byla kobieta byla calkowicie mu oddana - moze to dlatego. ja tak nie potrafie. czuje sie przyloczona. ubezwlasnowolniona. czasem zastanawiam sie czy nie lepiej byloby mi zyc samej... bez niczyich pretensji... bez problemow. a z drugiej strony nie jestem tego taka pewna. wiem ze zapewnilby mi dostatnia przyszlosc- jest bardzo zaradny.jest typem faceta ktory bezwzglednie uwaza siebie za zywiciela rodziny a jednoczsnie nauczony dostatniego zycia. pracuje uczy sie. po pracy dorabia. a jednak zawsze ma dla mnie czas. a ja? czesto nie mam ochoty sie z nim spotkac - wymyslam glupie preteksty zeby nie przyjezdzal. czesto mnie denerwuje- faktem jest ze jego niektore odzywki sa nie na miejscu - niby nic takiego ale zaczyna mnie to coraz czsciej denerwowac, irytowac. np. popsuty mam glosnik w tel i nic nie slysze mowilam mu zeby nie dzwonil bo tylko sie denerwuje kiey ciagle musze powtarzac "co"? a on na to ze jak nie slysze to musze sobie umyc uszy... kolejnym "problemem" jest jego wzrost. jest nieco nizszy odemnie. roznica ok 1-2 cm. przy moim wzroscie ok 1.80. moze wymyslam ale przeszkadza mi to. i to nie coraz mniej a odwrotnie. kurcze. beznadziejne to wszytsko. zastanawiam sie tak juz kilka dobrych dni - co zrobic. ciagnac to dalej choc tak naprawde nie wiem czy tego chce? czy zakonczyc wszytsko - choc z zerwaniem kontaktu czy podbnymi rzeczami nie ma mowy - studiujemy razem mamy wspolnych znajomych na studiach. pozatym bardzo lubie z nim wychodzic. na imprezy spotykac sie ze znajomymi (jego znajomymi - gdyz ja swoich jako takich nie posiadam - moze wlansie przez ten zwiazek). pozatym duzo sobie pomagamy. wiem ze on nie chce utrzymywac kontaktow z bylymi - uwaza to za zakonczenie definitywne. nie wyobrazam sobie "nas" przechodzacych obok siebie na uczelni bez nawet "glupiego "czesc""... jestem beznadziejna. co robic? jak to wsyztsko rozwiazac?