Chłopak.

No to tak. Jest taki jeden chłopak. Po prostu wygląda jak anioł. Jest ministrantem u nas w kościele. On ma 17 lat ja prawie 16. (jeszcze kilka dni). I zawsze na mszy (bo tylko wtedy go widzę, rzadko kiedy indziej) patrzę na niego i widzę, że albo też na mnie patrzy, albo gada coś do kolegów (młodszych ode mnie) i oni też wtedy na mnie patrzą. Po mszy zawsze wracam wolniej żeby się na niego natknąć, ale wraca ze swoim małym braciszkiem i takim Łukaszem. Nie mam odwagi zagadać. We wrześniu idę do 'jego' szkoły. Będę go częściej widywać i...No. I nie mam pojęcia, czy też go interesuję, czy do niego zagdać, a może sobie odpuścić? Ja naprawdę coś do niego czuję i to nie jakieś zauroczenie. Codziennie o nim myślę, ale nie wiem czy to ma jakikolwiek sens... Pomóżcie ;< Taaak...Tylko jest maluteńka przeszkoda, która ma wielkie znaczenie. Jestem straasznie i okropnie nieśmiała ;/

to moze powiedz w szkole zwyczajnie" cześć"

Chłopcy w tym wieku są jeszcze dziecinni, więc może się okazać, że jemu o nic nie chodzi i tylko cie zrani. Poczekaj na jego ruch.