Wątpliwości odnośnie miłości

Wielu ludzi twierdzi,że w miłości nie ma wątpliwości. Ja myślę,że jednak niekiedy są. Każdy ma czasami gorszy dzień. Wystarczy do tego jakaś głupia sprzeczka i już człowiek ma durne myśli. Ja mam nieco inny problem. Ale od początku. Byłam z chłopakiem krótko.. zaledwie kilka miesięcy - 4. Zostawił mnie. Po 2 msc wrócił. Jest dla mnie taki jak nigdy. I tak od roku. Stara się, szanuje mnie.. i przede wszystkim kocha. Ja natomiast od jakiegoś czasu mam jakieś nienormalne przeplatane uczucia :O raz kocham go nad życie i myślę,że to za niego chciałabym wyjść. A po chwili odbija mi coś i myślę,że sama nie wiem czy go kocham :O Nie wiem dlaczego tak jest. Mam jakieś chore, przeplatane odczucia. Ale mimo wszystko nie wyobrażam sobie życia bez niego. Tyle wspomnień nas łączy. Nie wyobrażam sobie,żebym mogła być z innym. Żeby ktoś inny leżał obok mnie, żeby mnie przytulał.. Czy ktoś z Was przechodził coś podobnego.. Może zbyt bardzo chciałabym żeby nam wyszło, żeby był tym ostatnim i w efekcie otrzymuje skutek odwrotny do zamierzonego :( sama nie wiem co się dzieje :( :O

przez to, ze Cie zostawil?

a ilemasz lat?

człowiek ma prawo się zastanawiać nad wszystkim. Po to ma rozum :) Pierwsze słyszę, że jak kochasz, to nie masz wątpliwości. Masz. I to często. Mówi ci to mężatka z 30 letnim stażem :)

każdy czasem ma wątpliwości.to normalne nie masz sie czym przejmować http://odlotek.pl/zaproszenie/31074

Nie, to nie to,żebym czuła się niepewnie.. Jestem pewna jego miłości. Naprawdę. Widzę jak się zachowuje. Wiem jaki był kiedyś.. jaki jest teraz. I to jakby zupełnie inny człowiek. Mamy po 21 lat. Ale wiek chyba nie ma znaczenia w tym wypadku. Bo to,że jestem młoda to nie powód,żebym miała jakieś chore odczucia.. A znowuż aż tak młoda nie jestem.. Nie mam 17 lat żebym była dzieckiem, któremu ślub się marzy.

Jak dobrze słyszeć te słowa i to od mężatki z tak długim stażem :) Kiedyś bardziej mi zależało.. być moze dlatego,że on tak mnie nie traktował. A teraz wiem,że jest dla mnie dobry i jestem pewna że mnie nie zostawi. Może ta pewność mnie gubi.. sama nie wiem :O i naprawdę strasznie mnie to męczy :O :(

po prostu za dużo myślisz...z jednej strony to dobrze, bo zależy ci na związku, skoro go analizujesz,ale z drugiej na siłę możesz doszukiwać się, tego co złe, bądź gorsze,stąd myśli,że może nie kochasz partnera

Może masz rację.. bo ciągle o tym myślę.. jest dobrze i nagle zaczynać myśleć o tym jak to czasami mam wątpliwości.. i one znów się pojawiają :O

ze ktos inny moglby byc u twojego boku to raczej zalezy ci na nim. Tylko skad te dziwne watpliwosci nie wiem

Pytanie czego te wątpliwości dotyczą. Wierności, czy że znowu odejdzie, a może czy tak naprawdeę go kochasz.? Jak widzisz pytań nasuwa się mnóstwo. Ty opcjujesz kocham nie kocham. Tylko skąd ta wątpliwość.

a ja powiem tak: za mało danych. może wątpliwości są wynikiem sytuacji rodzinnej? jak rodzice? są razem? a może jakieś inne relacje wśród Twoich najbliższych sprawiają, że czujesz to co czujesz? wiesz, wątpliwości są normalne. masz 21 lat :) powiem tak - może warto się skupić na swoim rozwoju? szkoła, kursy jakieś, praca lepsza? bo może Twoje wątpliwości nie mają nic wspólnego z nim, a po prostu z kierunkiem, w jaki zmierza Twoje życie? ---- www.motywujsie.pl

Zuzia.. moje wątpliwości dotyczą tego czy go kocham.. są chwile gdy kocham go najbardziej jak tylko potrafię.. i nagle bum.. zaczynam się zastanawiać czy ja naprawdę go kocham :O i chyba jest coraz gorzej :( może mi naprawdę przestaje zależeć.. boję się samotności. Ale nie byłam z nim nigdy dla zabicia czasu. Naprawdę go kochałam. Nie wyobrażam sobie żeby ktoś inny miał być przy mnie.. a jednak dosłownie codziennie chodzi to za mną ostatnio.. ciągle o tym myślę..

na nim

Wydaje mi się że krótki odpoczynek od siebie dobrze wam obojgu zrobi. Pojechać odwiedzić jakąś kumpelę, rodzinę i to tak min. 2 tyg. po takiej przerwie widok faceta będzie b. miły. W związkach kryzysy przychodzą różnie. Po 2 do 10 lat. Rozpieprzyć układ to każdy głupi potrafi. Utrzymać go to już jest sztuka. Z braku wytrwałości są rozwody. Później po przerwie pary stwierdzają że pasują do siebie i żyć bez siebie nie mogą. Tylkoczasem jest już za póżno. Z lęku przed samotnością załapują się na prymtywną deskę ratunku, czyli pierwszą osobę która okaże współczucie i pobierają się szybciej niz się poznają. Wtedy dopiero są dramaty. Ja wytrzymałam ponad 20. Było wiele zawirowań, ale się udało. Nie zamieniłaby tego mojego DRANIA za żadne skarby, a o małe co nieco miał być już rozwód. O głupotę. Poszedł z kumplami na kawalerskie i wrócił po 3 dniach. Żadnych wyjaśnień, powiedział tylko że kagańca na mordę to sobie nie da założyć. A imprezę mieli w leśniczówce u znajomego. I dla ironii, żadnej baby.Typowo męska impreza. Ale to stare dzieje. On szanuje mnie, ja szanuję jego. On ma we mnie kochankę i kumpla. A ja w nim mężą i przyjaciela.

Zuzia.. bardzo mądrze piszesz..Też myślałam nad jakąś przerwą.. Tylko nie wiem jak mam to jemu powiedzieć.Poczekam jeszcze troszkę.. I wtedy pomyślę.Może mi przejdzie. Ostatnio wściekam się o byle co -głupoty. Nie wiem sama co się ze mną dzieje. Boję się,że przestanie mi na nim zależeć,a nie chcę tego :( jest kochanym człowiekiem.. i chciałabym być z nim na zawsze.. nikt inny nie będzie dla mnie taki dobry jak on. Mogę mu wszystko powiedzieć. Zawsze mam w nim wsparcie.. Chciałabym,żeby i on mógł powiedzieć to samo o mnie :( ale ostatnio dzieje się ze mną coś dziwacznego czego ja sama nie potrafię wytłumaczyć :O

Chyba każdemu zdarzyło się mieć jakieś wątpliwości :) przychodzi gorszy dzień, denerwujemy się bez powodu, a wszystko odbija się na naszym ukochanym,bo rozładowujemy nasze napięcie niestety nie rzadko właśnie na nim,bo mamy go akurat "pod ręką" :)