chcialam pogadac, smutno mi

a ja ci proponuje znależć jakąs pracę, choć na kilka godzin w tygodniu. Coś, gdzie będziesz mogła odetchnąć od tego kieratu domowego! a jak nie da rady, to po maleńku przyzwyczajaj męża, że ty też chcesz mieć swoje życie. Nie tłumacz, bo to do co 10 faceta dociera, albo i zadziej. zacznij od małych kroczków, typu: on wraca z pracy tu mu buzi buzi obiadek, kaweczka i słodziutkie kochanie posiedź z dziećmi - ja wyskoczę na chwilkę do fryzjera (ale najpierw sie upewnij czy nie musi gdzieś wyjść) i ...huylaj dusza:)) tylko nie pytaj czy możesz- postaw go przed faktem dokonanym. A jak po powrocie będzie dziamga...cóż t0o po powrocie. jak wrócisz to słodko go "przeproś" że tak długo ci się zeszło:)

a w ogóle dziewczyny, czy wy nie rozpieszczacie lub rozpieściłyście swoich facetów???? kobieta siedząc w domu więcej pracuje, niż na pełnym 8 godzinnym etacie!!!!!! ja swojego chłopa na sobote (bo miał wolną0 zostawiałam w domu z kilkumiesięcznym rozwrzeszczanym szkrabem, ściągniętym mlekiem w lodówce, stertą prasowania i brakiem obiadu. A po powrocie od koleżanki ppotrafiłam opier* że nic nie zrobione. Jak coś mi mówił, to przypominałam, że on się tak na codzien zachowuje, a siedzenie w domyu wg niego to "sama porzyjemność i nic sie nie robi". Powiem szczerze, nie obyło sie bez "awantur" i prawie rozwodu, ale warto było!!! dziś docenia, że ja tez cięzko pracuje i po powrocie z pracy zajmuje sie małym, żebym ja odpoczęła!!! wiec pamiętajcie!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! nie czekajcie, bo żaden facet sie niczego nie domyśli!!!!! mówcie głośno i wyrażnie co wam zle, facet myśli logicznie - podsuńcie mu rozwiązanie waszego "problemu" i nie dajcie sie stłamsić!!!! dla zarzegnania awantury!!! kurcze bądźmy egoistkami - na prawdę warto POWODZENIA