Pewna rozgwieżdżona letnia noc uśmiechała się do księżyca...

Był to uśmiech jakich mało; nieśmiały, a zarazem tak dziewczęcy i zalotny, że księżyc nie mógł od niego oderwać oczu... Chcąc zaimponować nocy, księżyc użył całej swojej mocy i zwinął się w piękny, wielki rogal, który swoim blaskiem rozświetlił drogę kochankom, spacerującym wzdłuż brzegu morza. 'Ach!' - krzyknęła letnia noc z zachwytu i zarumieniła się, czyniąc tym samym niebo pełne migających gwiazd. Tak trwali adorując się nawzajem, przy akompaniamencie morskich fal, śpiewu ptaków i szeptu kochanków. Jednak letnią porą noc krótsza jest od dnia i rysy księżyca stawały się coraz słabiej i słabiej widoczne... Widząc to letnia noc zapłakała, a oczom kochanków ukazało się morze