Ile chcecie mieć dzieci i dlaczego?

Na razie mam jedno ale chcialabym miec dwojke (moze nawet i trojke ale czy dam rade?:)). Ja mam jeszcze dwojke rodzenstwa i widze jak wazne jest wsparcie ze strony rodzenstwa, poza tym mimo klotni z bratem i siostra to jednak zawsze bylo sie z kim pobawic, to samo chcialabym dla mej corki. Ale jak wyjdzie to sie zobaczy. O corcie staralam sie az 4 lata, poza tym teraz nie pracuje a dzieci tez trzeba za cos utrzymac. takze co bedzie to bedzie. na razie ciesze sie malutka:))

Chcę jedno dziecko (i mam). Na więcej mnie nie stać pod względem finansowym.

Poza tym... chcę całą miłość dać tylko tej jednej córci, żeby nie musiała się nawet zastanawiać czy przypadkiem nie kocham jej mniej niż to drugie dziecko.

wrfwf - mam czworo rodzeństwa i nigdy mi takie pytanie przyszło do głowy!

do Historynka- ależ ja nigdzie nie napisałam że rodzę dzieci żeby były podatnikami! Mam plany państwa wobec moich dzieci, że tak brzydko napiszę, głęboko gdzieś i śmieszą mnie spoty które teraz są ponoć puszczane, o tym ilu dzieci trzeba. Ale chcąc nie chcąc, moje dziecko mieszkając w Polsce podatnikiem będzie, ja będę płaciła za nie podatki nawet kupując mu kaszkę i bilet na autobus. A moja wypowiedź miała odpowiedzieć na posta dziewczyny stwierdzającej że "podatnicy nie chcą na moje dzieci płacić". Cóż, z moich dzieci też podatnicy będą, bez dzieci tych podatników by nie było. Co do płac- to na pewno nie problem przeludnienia :) Wzrasta liczba ludności, to wzrasta nie tylko podaż, ale i popyt. Co do moich możliwości finansowych- mimo młodego wieku stać nas na dziecko (tym bardziej że już pomogła nam rodzina i mamy gdzie mieszkać), stać nas nawet na drugie, na studia (ale to już problem w połączeniu z pracą- na razie mąż studiuje), dziecko głodne i bose nie będzie, drugie też nie, a na trzecie i czwarte poczekamy ze zmianą warunków lokalowych, nad czym właśnie trzeba popracować. Owszem, mogłabym do 35 r.z."dorabiać się" i wtedy zdecydować się na jedno bądź dwójkę, ale my mamy taki sposób na życie. A, pasożytem społecznym nie jestem, radzę sobie po swojemu i nie płaczę jak mi źle. Narzekam nie na małe pensje (bo dlaczego mam prywatnemu pracodawcy narzucać cokolwiek?), jeśli już na postawę państwa- to tylko na ograniczanie prywatnej przedsiębiorczości ludzi. Ale jak mi zamkną drzwi, to zostaje okno.

zobaczycie zmienicie zdanie na temat ilości dzieci jak wasze dzieci dorosną, nie raz wspomnicie, że lepiej bylo mieć jedno-dwa to góra,

jedno dziecko mam i wiecej nie chce ,nie tylka ja maz tez nie chce wiecej .Obecnie mam 23 lata moj brat ma 25 lat ,kontakt ze soba mamy prkatycznie zaden :) ,brat jest chrzestnym mojej corki ,nie potrafi nawet do dziecka przyjechac na urodziny .Moj maz ma siostre rowniez widza sie raz w roku i tyle sie ma z rodzenstwa wiec prosze mi tu nie mowic ze jak to dobrze miec brata czy siostre smiech na sali .Ja zawsze chcialam byc jedynaczka i wiem ze moje dziecko szlosci mi za to podziekuje.Mimio iz stac nas na 5tke dzieci albo i wiecej chcemy miec jedno ,mniej klopotow,obowiazkow ,mniej kasy ,nerwy zaoszczedzone itp.:) ciesze sie ze podjleismy z mezem tak trafna decyzje:) i moge sie zalozyc z kim tutaj chce o 100tys ze nie zaluje swojego wyboru

Chciałabym mieć dwójkę dzieciaków :)

"Jedno to za mało, jakby umarło nie zostawiłabym po sobie nikogo." Świetny argument, gratulacje :O:O:O A tak poza tym to znam mnóstwo przypadkow, że 2 dzieci przeniosła się na tamten świat przed rodzicami.

też mnie śmieszą takie teksty, że jakby umarło itd. sami pesymiści widzę:o a co ma piernik do wiatraka? być może ten jedynak przeżyje niejedną trójkę rodzeństwa. głupie myślenie o jakichś wypadkach, tragediach, śmierciach. co będzie to będzie, nie można patrzeć w przyszłość i wymyślać jakichś strasznych historii, a już niektórzy to wybiegają w przyszłość ze 30lat, bo jak nas zabraknie to kto będzie przy naszym jedynaku? a no: pewnie mąż/żona, dziecko/dzieci, kuzyni, przyjaciele, współpracownicy (nieraz bardziej zżyci niż z rodziną z nimi jesteśmy, spędzamy z nimi tak wiele czasu), czworonogi:p...ja tam będę miała jedynaczkę, bo taką decyzję podjęliśmy, bo tak chcemy i tyle. finansowo stać nas nawet i na trójkę, bo mąż prowadzi działalność, a ja dodatkowo dobrze zarabiam w pracy, ale nie chcemy i już. nam pasuje model rodziny 2+1. poza tym po traumatycznej ciąży,porodzie, a potem dość burzliwych pierwszych miesiącach macierzyństwa mówię dość! i nie pieprzcie, że to się zapomina, bo ja, a także wiele moich znajomych nie zapomniało jak to było ciężko...owszem, kocham dziecko nad życie, nie cofnęłabym czasu, urodziłabym jeszcze raz, ale więcej tego nie chcę przechodzić, jestem osobą dość nerwową,wrażliwą,można powiedzieć, że wygodną i nie chcę więcej się w to bawić...i w dupie mam opinie, że robimy z dzieciaka sierotę czy samoluba. my już się o to postaramy, żeby takie właśnie nie było, bo to w szczególności zależy od wychowania drodzy rodzice. z resztą dziecko poszło do przedszkola i nie widać oznak samolubstwa czy jakiejś niezdarności. a co do przyszłości, no cóż, co będzie to będzie, przyszłości się nie przewidzi, nie będę płodzić dzieci wbrew sobie, żeby potem moje dziecko miało niby rodzeństwo,z którym może nie utrzymywać kontaktu, być skłócone, walczyć o spadki i inne duperele (historie znajomych z życia wzięte)....dziękuję za uwagę:D

mam 3 dzieci i chcę 4.chcę żeby w domu było wesoło bo sama mam tylko siostrę KOCHAM 9 LETNIĄ ROMĘ I 6 LETNICH IWA I IWĘ

jeszcze zyjesz, nie rozumiem, kłać sie i umieraj

czy wy umiecie czytać ze zrozumieniem? deliyah napisała to w cudzysłowiu, zacytowała inną wypowiedź.

sorry delilah_

Ja pragnę mieć dwoje dzieci, pierwszego syna, później córeczkę :) Jak to mówi mój facet: "W życiu trzeba przeżyć wszystko, także chcę wychować i córkę i syna" :)))

ja bym chciała 2 (moze 3) ale narazie oczekuję pierwszego i zobaczymy czy zmienie zdanie po porodzie ;)

to ja mam w takim razie pieknie to napisalas ,popieram w kazdym slowie:) to sie nazywa madre myslenie ,prawda jest taka ze ludzie mysla a co to bedzie z dzeckiem za 20 lat jak rodzice umra ale nie mysla o tymze jak narobia 2-3-4 dzieci i jak im potem pomoga finansowo dlatego plebs i zacofanie robi najwiecej dzieciakow

Chciałabym trójkę, ale zdrowy rozsądek każe zostać przy dwójce. Obecna sytuacja finansowo/mieszkaniowa nie pozwala nam na trojkę, liczę, że to się zmieni. Tylko czy będę chciała wracać do pieluch jak młodszy syn podrośnie... Zawsze chciałam mieć trzech synów;]

ja ci mogę powiedzieć, że troje to mało, także kobito musisz urodzić co najmniej czworo, bo jeżeli patrzysz na to, że można umrzeć, to moich trzech braci zmarło, do tego mam męża co został sierotą mając 4 lata. Także nie wiem co lepsze, czy jak rodzice zostaną sami jeżeli dzieci umrą, czy lepiej jak rodzice umrą a dzieci jako zostaną sierotami, włóczącymi się po różnych instytucjach opiekuńczych. Także każdy może siebie w jakiś sposób wytłumaczyć,

Hmm... na razie nie mam, ale chcę mieć dwójkę(w odstępie koło 5 lat):) Mam już świetnego faceta i cóż do szczęścia potrzeba, tylko czekać na odpowiedni moment:):):) A kiedyś chciałam mieć trójkę, ale moja ciocia powiedziała, że podobno trzeci poród jest najgorszy... Jednak dwójka zupełnie wystarczy:) Pozdrawiam

KLUB MALUCHA TĘCZOWY DOMEK Rodziców zainteresowanych powierzeniem nam opieki nad swoimi pociechami (0,5-5 lat) prosimy o kontakt. klubteczowydomek@gmail.com tel. 668-154-540 lub 509-998-715 Jesteśmy TU, NA MIEJSCU W RZGOWIE! Jeśli nie wiesz, jak zorganizować czas swojemu dziecku,zapewniając przy tym zabawę połączoną z nauką czegoś fajnego, kiedy Ty jesteś w pracy, nie możesz być z nim - zapraszamy do nas!

Podnoszę temat :)

zawsze chciałam mieć bliźniaki, los mi podarował to szczęście. dwójka wystarczy, chodź można by się pokusić na trzecie jednak opieka nad dwójką z pomocą tylko i wyłącznie ich ojca, skutecznie mnie zniechęca. nie bawią mnie pieluchy. dobrze że urodziłam klony, inaczej bym się nie zdecydowała na drugie.;)

chcialabym trójkę ale skonczy sie na dwójce.

kochamy dzieci, stać nas na ich wychowanie i utrzymanie, a także na to, że gdyby z jakiegoś powodu nie pracowały, miałyby się z czego utrzymać na dość przyzwoitym poziomie.zapewne to nie nastąpi, bo mamy wpojone od maleńkości, że praca uszlachetnia i tak samo wpajamy to dzieciom, choć kompletu jeszcze nie mamy.

Jakoś nie pałam pragnieniem posiadania dziecka (a mam już 34 lat, więc raczej mi się nie odmieni). Jednak jeśli już "weszłabym" w to, to chciałabym mieć dwoje - mąż jest jedynakiem, ja natomiast mam brata i wiem, jakie to fajne mieć rodzeństwo.

ale moj maz chce i to najlepiej 2! wiec z milosci do niego zapewne na 1. sie zgodze a jak mi sie spodoba bycie mama to i na 2. tez :P

Kiedyś chciałam 3. Teraz marzę o 2. Bez różnicy czy dwaj chłopcy , dwie dziewczynki czy parka. Ważne ,że zdrowe. Najlepiej rok po roku , lub dwa lata różnicy. Bliźniaki mogą się trafić bo u mnie w rodzinie były. Podobno co drugie pokolenie są , a u mnie właśnie siostra babci i siostra dziadka od mamy strony mieli bliźniaki , więc bardzo możliwe , że i mi lub mojemu rodzeństwu się trafią. Sama mam 5 rodzeństwa, ale nie chcę wielu dzieci. Nie to ,że było mi źle , ale chcę dać dzieciom wszystko. Nie tylko miłość , a i dobry byt i swoją uwagę , a im więcej dzieci tym trudniej rodzielić tą uwagę i czasu mniej. Ale może są osoby co marzą o gromadce , ich wybór :) Ja jednak nie chcę klepać biedy. Chociaż to nie jest żadna reguła, wiem.

ja chciałabym kilkoro dzieci ale tylko gdy bedza mogły żyć w godziwych warunkach. uzasadnienie; moja mama nie ma rodzenstwa, moja babcia też, ja mam młodszego brata...moj facet ma 6 rodzenstwa, jego rodzice tez kilkoro, zawsze ma kto pomóc, sa szczesliwi i chce tez miec duza rodzine.

Marzy mi się duża rodzina, taka w której jest 5 dzieci. Dlaczego? - Dlatego, że bardzo lubię dzieci, potrafię i chcę się nimi zajmować oraz mogę liczyć na zaangażowanie mojej drugiej połowy, ponadto moja mama ma 4 rodzeństwa i moja miłość ma 4 rodzeństwa, jestem wykształconą osobą i mój partner również, a nawet bardziej ode mnie, mamy dobre prace i dużo do zaoferowania dzieciom i przede wszystkim bardzo się kochamy. Oczywiście nie z każdym chciałabym mieć tyle dzieci, a po prostu spotkałam odpowiedniego partnera, który we mnie rozbudził instynkt macierzyński - z innymi wcześniej mogłam sobie wyobrazić jedno, maks. dwoje dzieci, a z nim mogę wiele. :) Muszę go strasznie kochać, co? A tak całkiem chłodno kalkulując to jest on nośnikiem bardzo dobrego materiału genetycznego. ;)