zmarnowałam sobie życie... już nigdy nie będzie tak jak wcześniej

Witajcie Muszę się komuś wyżalić bo nie mam komu. Mam 18 lat pół roku temu straciłam dziecko (poroniłam) była to wpadka ale poronienie strasznie przeżyłam nie mogę dać sobie rady do dzisiaj i psychicznie i fizycznie. Przez to załamanie zawaliłam sobie szkołę po prostu nie zdałam. A teraz nie chcę iść do szkoły dziennie ponieważ boję się że nie dam sobie rady... zacznę chodzić... i nagle znowu złapię doła i znowu sobie drugi rok zmarnuję i tego się boję. I dlatego postanowiłam pójść do szkoły zaocznej do LO i w wolnym czasie od szkoły podjąć pracę w biedronce (Juz złożyłam podanie i czekam na miejsce aż się uwolni we wrześniu) też się boję że mnie wyrzucą z tej pracy... ale postaram się żeby tak nie było.

i chcesz sie uczyc z najwiekszymi głabami? po co ci sie tak do dorosłosci spieszy?

Teraz niestety sama nim jestem. Boję się iść do szkoły dziennie. Nie dam sobie rady... Mam pytanie czy jeśli mam zaliczoną pierwszą klasę technikum to czy w tej szkole zaocznej tez mi pierwszą klasę zaliczą ? i zostanie mi 2 lata ? czy muszę chodzić 3 lata ?

o ja..chcialabym miec takie problemy, ludzie maja wieksze wierz mi

A dla mnie właśnie to jest dużym problemem którym ciężko mi się żyje. Odpowie mi ktoś na : " Mam pytanie czy jeśli mam zaliczoną pierwszą klasę technikum to czy w tej szkole zaocznej tez mi pierwszą klasę zaliczą ? i zostanie mi 2 lata ? czy muszę chodzić 3 lata ? " ?

idz dziennie, na zaocznych sa naprawde w wiekszosci nieudacznicy. Bedziesz musiala przynajmniej przylozyc sie zeby zdac, a na zaocznych to przepychaja ich z klasy do klasy. Poza tym jestes młoda, musisz miec kontakt z rowiesnikami a nie z 30, 40 latkami.

Nie przyłożę się do nauki nawet nie wiem jak bym chciała. Będzie to samo co w poprzednim roku szkolnym zaczęłam się starać próbować uczyć było to dla mnie bardzo trudne ale próbowałam aż do momentu aż się znowu nie załamałam i przestałam chodzić do szkoły

Na serio nie radze isc do szkoł wieczorowej, przeciez to ze zawalilas jeden rok nie oznacza ze jestes glabem, a w szkole wieczorowej no nie wiem czy nie bedziesz musiala zaczynac od poczatku bo nigdy nie znalam nikogo ze szkoly wieczorowej ale wiem ze jak moj kolega mial zaliczony 1 rokj zawodowki i sie przepisywal do technikum to musial od 1 klasy zaczynac... A jesli juz chcesz isc do pracy to wez nie idz do biedronki oprzeciez w takich miejscach pracuja same zakute pały beda sie na tobie wyzywac na swoje niepowodzenia zyciowe, to jest beznadziejna robota! jesli juz to idz na staz z urzedu miasta tam sie malo zarabia (cos ponad 800zl ) ale przynajmniej sie nie przemeczasz bo prawie nic nie robisz.

Chyba potrzebujesz fachowej pomocy.Nie wstydz sie i idz do psychologa, pomoze Ci to wszystko poukladac w glowie

Twój nick sam sugeruje jaka jesteś. Taka młoda i już szkołę będziesz porzucać? Co powiedzieć mam ja... Mam rodziców alkoholików, nie raz nie śpię do 4 jak mam iść do szkoły, bo impreza, awantura itp. Czasem ojciec się do mnie nie odzywa kilka tygodni, nie daje mi kasy na nic . Jakoś nigdy do głowy mi nie przyszło takie zachowanie. Żałosne

2 miesiące temu poroniłam i też strasznie to przeżyłam. Powinnaś iść do psychologa, ja chodziłam na terapię, bo sama bym sobie z tym nie poradziła. W tamtym tygodniu byłam na ostatniej wizycie i czuję się świetnie. Fakt, że jeszcze myślę o tym i myśleć bedę do końca życia, ale nauczyłam się z tym żyć i pogodziłam się z tym, a to za sprawą psychologa. Idź, naprawdę warto

Rodziców alkoholików ? Sory ale mam to samo tyle że u mnie aby ojciec pije i robi awantury i tez się tym nie przejmuję. Ale jak byś przeszła to samo co ja wątpię że byś była taka mocna w buzi. U psychologa byłam nie wile mi pomógł właściwie to nić.

Poronienie w tak młodym wieku to jeszcze nie koniec świata... Na pewno jest straszne, ale przez to marnować sobie życie to już idiotyzm

piszesz jak bys miała 80 na karku

szkoły?

Nie autorce tematu przydał by się psycholog tylko Max Zander vel Klaun niedorozwinięty człowiek ale to już jego głupiej osoby problem i nie warto zwracać na to "coś" uwagi. Autorko bardzo mi przykro... bo przeszłam to samo co ty. I do dzisiaj się z tym nie pozbierałam i nigdy tego nie zrobię bo to za bardzo boli... I boleć nie przestanie nigdy! Bo to było nasze kochane pierwsze dziecko! i ból zostanie na zawsze nigdy o tym nie zapomnimy NIGDY!