Wszystko się kiedyś kończy...

Jeszcze do niedawna miałam dość sporą grupę kolegów i koleżanek. Dzieliliśmy wspólne pasje, plany, przekonania, były imprezy i wypady w góry. Nawet jak poszliśmy na studia, to ludzie o sobie pamiętali, odwiedzali się... A teraz ? Już któraś osoba z rzędu wychodzi za mąż, planuję mieszkanie, dzieciaka, każdy gada tylko o swoich sprawach, nikomu nie chce się jeździć w góry i siedzieć przy ognisku do białego rana. Zapominają o swoich kompanach z lat młodości, tak jakby nic nie znaczyli. Dlaczego tak jest ? Ja nadal chcę z nimi utrzymywać kontakt, miałam nadzieję, że znajomości nie skończą się wraz z końcem edukacji, a stało się to jeszcze wcześniej. Tylko jedna kumpela mi została. Reszta ludzi wydoroślała i zapomniała... Czy u was było podobnie ? Wiem, że tak bywa, że kiedyś trzeba zacząć poważnie myśleć o swoim życiu, ale mocno przeżywam takie rozstania...

Nie wiem, jak sobie z tym poradzić. Sama jeszcze nie dojrzałam na tyle, żeby wchodzić w poważne związki. Jestem młoda, energiczna, wrażliwa, kreatywna, mam pomysł na życie, studiuję, ale ogarnia mnie czasem straszna pustka, kiedy uświadamiam sobie, że kończą się znajomości, w które włożyłam tyle serca.

ja tez kiedys mialam taka grupke... ale sie skonczylo nadal jednak utrzymujemy kontakty, spotykamy sie na kawie, rozmawiam z nimi o ich dzieciach, o calym zyciu... tylko ogniska, imprezy zeszly juz na dalszy plan- ja za tym nie tesknie,kiedys kazdy musi dorosnac majac rodzine czy tez nie

To serce które tak wkładałaś powinnaś włożyć w drugą połowę, ale żeś głupia to teraz masz.