Bez sensu...

Hej, otóż problem przedstawia się następująco. Mam 22 lata, jestem studentką.Wyglądam normalnie, nie jestem ani ładna, ani też brzydka. Mam bardzo nieliczne grono znajomych,bo poznawanie nowych ludzi nie przychodzi mi łatwo.Jestem typową introwertyczką, niewiele mówię, często jestem nieobecna duchem. Nie przepadam za współczesnym światem i na wszelkie sposoby próbuję go pokolorować. Mam szeroką gamę ciekawych pasji, w wolnych chwilach tworzę w różnych formach. Marzę, żeby podróżować i żyć w niekonwencjonalny sposób, więc w wakacje harowałam jako kelnerka w Edynburgu. Teraz jednak powróciłam i ogarnął mnie ogromny smutek. Czuję, że nikt, nawet bliscy mi ludzie, nie są w stanie mnie zrozumieć. Mówię o czymś z mojej działki, a ludzie tylko potakują i zmieniają temat. Non stop gadają o przereklamowanych filmach , o książkach, których nie znam, o grach, których nie lubię, no i chociaż starałam się zapoznać z tymi nowoczesnymi filmami typu "Incepcja" itp., to nie czuję tego klimatu. Nawet podróże muszę planować sama, bo wszyscy moi znajomi chcą jeździć tylko do ciepłych krajów, a ja uwielbiam północ Europy. Oni są fajni, moja przyjaciółka nigdy mnie nie zawiodła, ale tak się różnimy. Chciałabym pozostać sobą, nie chcę się do nikogo dopasowywać, ale ciągle nie mogę poznać ludzi, którzy podzielaliby moje zainteresowania. Może jakaś rada ?

Nie wiem, czy temat trafił na dobre forum, bo tak głupio wcinać się w świat, w którym dominują problemy damsko - męskie;), ale cóż, zobaczymy...:P Żeby nie było, zarzucę akcent z moim eks : on też mnie nie rozumiał, mieliśmy zbyt różne zainteresowania, on tylko do Hiszpanii chciał jeździć...

Bardzo będę wdzięczna za poradę...

fajny nick, cudzoziemka z ciebie ok

widzisz ty chociarz jeździsz, a ja stwierdziłem, że samemu to bez sensu wogule gdzieś jeździć, bo nei ma z kim tego podzielić :(

Nie, Polka, ale dzięki ;)

a do hiszpani na hiszpana dlatego tam chcial jezdzic

studencik_23 W OGÓLE baranie , W OGÓLE

no tak baran ze mnie :P

Konsekwencji to ci na pewno brakuje. Założyłaś temat "ech" a teraz "bez sensu", trzymaj się jednego tematu. Ale do rzeczy: nic na siłę, poszukaj znajomych którzy mają podobne do ciebie zainteresowania:)

Studencik - jeżdzę sama, ale głównie po Polsce. W Szkocji byłam u koleżanki, więc było trochę raźniej, w Norwegii zaś z matką. Też brakuje mi ludzi, którzy siedzą w podobnych rzeczach.Co prawda od czasu do czasu na koncerty zbierze się parę osób i wtedy jest git, ale z reguły to są wszelkie plenerowe.

Nie wiem czy jest na to jakaś rada. Każdy żyje tak jak lubi, dla innych może Ty jesteś dziwna bo nie można z Tobą o niczym porozmawiać, co inni uważają za normalne. Ja też jestem inna i też mam mnóstwo znajomych, którzy słuchają tego co modne, czytają to co modne i na wakacje jeżdżą to hotelu w Tunezji (bleh). Cóż ich życie ich sprawa. Ja na szczęście znalazłam męża, który ma podobne podejście do życia jak ja :)

Założyłam temat tu i tam, bo jestem nowa i nie wiedziałam, gdzie temat lepiej się przyjmie. Ale cały czas motyw jest ten sam. Macie rację, ale trochę nie wiem, jak zabrać się za poznawanie nowych osób. Interesuję się średniowieczem, dawnymi wierzeniami, sztuką secesyjną, literaturą, muzyką, fotografią, Finlandią i Norwegią. Zastanawiam się, gdzie mogłabym poznać podobnych do siebie ludzi.

To nie jest tak, że ze mną nie można o niczym pogadać, nawet staram się dopasować i czasami oglądam jakieś modne filmy, żeby mieć o czym z nimi gadać, ale z tego, co zauważyłam, jak o czymś opowiadam (np. o tym, że byłam tu i tam), to oni posłuchają, ale nie ciągną tematu. Ja z kolei, mimo, że nie przepadam za czymś, to próbuję się przekonać.

Myślałam o bractwie rycerskim, może się nawet tam kiedyś zapiszę, ale trochę mi przykro, że to, o czym opowiadam, jest dla kogoś nudne.

Moim zdaniem jesteś po prostu dziwna... bo ja np. też nie znam nikogo, kto miałby podobne zainteresowania, pasje i hobby jak ja - z nikim nie mogę o tym pogadać, wiec nikomu nie zawracam glowy swoimi sprawami. Nie potrzebuję ludzi podobnych do siebie - świadomość, że jestem inna daje mi poczucie wyjątkowości. Jestem inna w pozytywny sposób i dobrze mi z tym! :) Czasem, kiedy zajmuję się czymś publicznie, spotykam się z zainteresowaniem zupełnie obcych ludzi i życzliwie z nimi rozmawiam. Po co Ci ktoś, z kim mogłabyś rozmawiać o tym, co robisz...? Od tego masz fora tematyczne w internecie i nie musisz mieć ekstra jednej osoby od tego, żeby Ciebie wysłuchiwała w tych kwestiach. Ja nawet nie mam potrzeby gadania o tym z kimkolwiek - robię to i jestem szczęśliwa. :D Najpierw zastanów się dokładnie, dlaczego szukasz kogoś, kto byłby podobny do Ciebie.. - czy na pewno dlatego, żeby z tą osobą sobie rozmawiać, czy po to, żeby poczuć, że nie jesteś sama w swojej odmienności..?