pójście samemu do teatru - dziwne????

hej, mam pytanie czy uważacie że pójście samemu do teatru jest dziwne? mam znajomych ale ciężko zgrać się nam w czasie i nie mam z kim iść. w sumie mi nie przeszkadza pójście samej ale czy to nie dziwne?

nie. teatry nie są tylko dla par, tak samo jak kina czy kluby. chociaż ja wolę iść z kimkolwiek,choćby z jakąś koleżanką, nawet z taką za którą nie przepadam, byleby z kimś

a skad jestes i na co chcesz isc? tez bym sie wybrala:)

hmmm no właśnie bez sensu dla mnie iśc z kimś z kim się nawet miło nie będzie siedziało.... więc wolę iść po prostu sama. nie mam chłopaka, jestem że tak powiem po przejściach :) i nie wiem czy moi znajomi nie uznają że jestem "dziwna" skoro już sama chodze do teatru... bo ciągle pytaja kiedy bede miala nowego chlopaka a ja sie nie rzuce na pierwszego lepszego, zreszta nie wiem czy nie tęsknie za tamtym.... chociaż zachował się jak gówniarz.... mniejsza o to:)

Wrocław http://www.groupon.pl/deals/wroclaw kupiłam bilet, chcę iść na "oskar i P. Róża"

ja nie mówię o kimś, kogo nie lubię ale o kimś, kogo szczególną sympatią nie darzę, ale z kim da się pogadać :P

nie nie nie, odpada. ja nie lubię ciągnąć rozmowy na siłę. bardziej bym się przejmowała tym, czy ta os się dobrze bawi zamiast skupić się na sobie :)

Nie ma w tym nic "dziwnego" ja tez sama chodze do teatru, komfort polega na tym ze nikt nie brzeczy nad uchem i nie przeszkadza:D w skupieniu uwagi na sztuce.

tylko że ja pierwszy raz będę szła sama;/ i w sumie nie wiem czy nie będę się dziwnie czuła... ale ok, sialalalla pójdę sama:) w końcu trzeba też umieć spędzać ciekawie czas z samym sobą, skoro pójście samemu na siłownie nie jest dziwne to czemu teatr miał by być, nie?:)

Nom;)

Nic dziwnego w tym nie widzę. W czasie studiów czesto chodziłam sama do teatru. Czasem z kimś, czasem sama, różnie. Teraz mam meża i też czasem chodzę sama. Jasne, ze fajniej w miłym towarzystwie, ale jak sie nie da, to nie. Kiedys poszłam na randkę w ciemn do teatru, z - jak sie okazało - totalnie nabzdyczonym i przemądrzałym facetem, który się kreował na wielkiego kulturalnego i fąfąfą. Było to moje najgorsze wyjscie do teatru. Zdecydowanie bardziej mi sie podoba wyjsćie w pojedynke niz wyjscie z kimś męczącym i okropnym.

Największa trudnosć w takim samotnym wyjsciu to przetrwanie przerwy. Ale idzie się do toalety, potem się poczyta repertuar na kolejne miesiace, weźmie jakąś ulotkę, poczyta, poogląda jakieś plakaty, ktore tam wiszą i juz trzeba wracać.