W sumie to do facetów, jednak nie tylko.

Może się nie każdemu będzie chciało to czytać.. jednak muszę gdzieś zadać to pytanie, bo naprawdę nie znajduje odpowiedzi u siebie w głowie. Mam chłopaka już długi czas, nie rok, nie dwa...nieco więcej - nie wnikając w szczegóły. Staram się być dla niego dobra, nie robię mu problemów o pierdoły, nie obrażam się i nie mam humorów - nie moja natura. Dbam o siebie, uprawiam sporty, staram się ładnie ubierać zawsze, ładnie malować - zwracam uwagę na swój wygląd i dbam, aby zawsze dobrze wyglądać. Mój facet...kompletnie się o mnie nie stara, a wręcz zniechęca do siebie, słyszę komplementy od znajomych, że ładnie wyglądam i tym podobne, jednak on jakby miał to zupełnie wszystko gdzieś, jakbym mu się w ogóle nie podobała, na dodatek jest opryskliwy, chamski i traktuje mnie niekiedy jak zło konieczne. Panowie, co robię nie tak? Ja nie patrze nawet na innych facetów, bo mam jego, nie jestem nie w porządku i nie kręcę z nikim na boku, nie sms'uje i nie posiadam nawet kolegów. W moim wieku (22 lata) wypadałoby mieć jakieś perspektywy, oprócz studiów, które niebawem kończę.. jakieś plany - rodzina, dzieci, które chcę mieć, a w obecnej sytuacji jestem w czarnym punkcie i nie wiem co mam sama ze sobą zrobić, ponieważ rozstanie by mnie chyba zabiło.

Nie obraź się na mnie, jednak dokładnie tak irracjonalne zachowanie jak Twoje opisałem w innym wątku. Jako facet nie potrafię pojąć z jakiego powodu kobiety są z takimi facetami, kiedy na Świecie jest wbrew pozorom sporo "bardziej normalnych" osobników ??? Pozdrawiam BC

Mam świadomość, że nie powinnam już nim być, jednak bardzo ciężko jest mi coś z tym zrobić. Zdaję sobie sprawę, że muszę coś wreszcie... Przepraszam, jednak nie wiem który to wątek, aby przeczytać Twoje zdanie, jeśli możesz wklej - zupełnie się nie obrażam, mam świadomość tego, iż tak nie powinno w ogóle być...

dziewczyno!!! wszystko na tacy podajesz jakiemuś burakowi!!! zostaw go w diabły i poszukaj kogoś, kto da Ci choć odrobinę tego, co Ty dasz jemu. natury nie zmienisz, ale chociaż popracuj nad sobą, bo z tego, co napisałaś wnioskuję, że jesteś niemal idealna z męskiego punktu widzenia, wysportowana, zadbana, ładnie ubrana itd do tego żadnych awantur, kolegów, masakra jakaś :( nie namawiam Cię oczywiście, żebyś zaczęła się z facetem namiętnie kłócić o każdą pierdołę, ale pomyśl jak będzie wyglądało twoje życie z nim (lub innym w jego typie) za kilka lat, np. po ślubie. jak Cię taki delikwent zacznie pięściami okładać też będziesz siedzieć cicho??

Mam podobnie. Sama o siebie dbam, na powodzenie zdecydowanie nie narzekam (pozdrawiam powodzian przy okazji, ale tak ze szczerego serca), jestem młoda i podobno inteligentna, ale jak już jestem z jakimś chłopakiem, to mam wrażenie, że on myśli, że jak już kogoś ma, to nie musi dbać o kondycję i takie tam. Nie żeby miał być pakerem, ale są jakieś normy. Chłopak 25 lat, a dostałby zadyszki po 30sekundach biegu. Czasem sobie wyobrażam jak taki facet będzie wyglądał w wieku 35lat i mam przed oczami tłustego, obleśnego lenia z brudnymi zębami.

Uciekaj uciekaj ... nie marnuj sobie życia!! Życzę szczerze szczęścia - nie z nim!! Jeszcze będzie dobrze, tylko kora mu w dupe zasadź i żegnaj genia świat sie zmienia :D jest dupkiem nisko mierzysz miej do siebie szacunek dziewczyno powodzenia :)

Nie, nie, spokojnie nie jestem do tego stopnia miękka, żeby pozwolić sobie na przemoc fizyczna. Jednak ślubu właśnie z tego nie będzie, bardzo mi przykro, nie mogę się pozbierać, tyle czasu razem, ja naprawdę jestem dla niego w porządku i uważam, że powinien to docenić, to boli, że ktoś najważniejszy nie docenia nic. Kurcze, tak ciężko się z tego wyplątać. Przepraszam, że tak narzekam, jednak.. chciałam, żeby ktoś mi potwierdził, że głupi ze mnie człowiek i żeby mi dał kopa i poparł, że jednak mam rację w swoim myśleniu.

w takim razie nie rozumie czemu jesteś z takim burakiem. sama jesteś sobie winna:)

ja miałem dokładnie tak samo, obudziła się dopiero po rozstaniu.

Starasz się, poświęcasz się, traktujesz go z szacunkiem i zainteresowaniem. Tak wielu facetów chciało by być z taką dziewczyną i... gdy już taką dziewczynę zdobędą przestaje im zależeć. Wielokrotnie to powtarzałem - syndrom osiadania na laurach. Gonienie króliczka i jego dogonienie. Teraz gdy jesteście w związku możesz ujrzeć kim naprawdę jest i jak wiele dla niego znaczysz... o przepraszam inaczej to sformułuję, dużo dla niego znaczysz lecz to w jego przypadku (i przypadku wielu facetów) przekłada się to na wygodę i cofnięcie się do stanu spokoju i ustatkowania tylko że teraz z tobą przy boku. Bycie z dziewczyna to potrzeba każdego faceta lecz istnieje potworny rozdźwięk między tym co zrobimy aby ją zdobyć a tym co dzieje się potem. potem wraca rzeczywistość, milsza bo z tobą u boku. Faceci, dziewczyny inaczej to pojmujemy, tam gdzie wy widzicie rozczarowanie my nie zauważamy nic nie dlatego że jesteśmy perfidni i świniowaci lecz dlatego że tacy już jesteśmy - pary nam starcza na pogoń, potem następuje długa faza odpoczynku i tylko zagrożenie w postaci utraty was może nas zmobilizować... czasami, bo to tez regułą nie jest. Nie powiem ci co powinnaś zrobić bo na dobry związek zbyt wiele czynników wpływa a jego apatia i brak aktywności nie sądzę że jest czymkolwiek co stawia sprawę na ostrzu noża. Radze tobie miast poświęcać każdą chwilę niemu, kierunkować się swym postępowaniem i zachowaniem na niego, bądź sobą, czyn życie ciekawsze i milsze także dla ciebie. Jesteś odrębną jednostką i o tym pamiętaj. Bycie wiecznym satelitą mężczyzny ani tobie ani jemu nie służy, budzi tylko frustrację i może doprowadzić do nierozważnych czynów (w chwili danej). Żyj i czerp satysfakcję z czego chcesz a nie tylko dla kogoś :)