Jak poradzić sobie z złośliwością dziecka - syn 14 m-cy?

Mój synek ma 14 m-cy z reguły jest miłym i wesołym dzieckiem, ale widać już u niego charakter, jest strasznie uparty i nie znosi sprzeciwu, nie biję go choć przyznam, ze swędzi mnie ręka, staram się też nie krzyczeć tylko mówić stanowczo, ale czasem nie wytrzymuję. Z mężem w ramach kar za zachowanie odstawiamy go na chwilę do konta i bywa, ze ten proceder powtarzamy po kilkadziesiąt razy, a on i tak mimo histerii w jaką wpada za wymierzenie kary, mimo płaczu, wrzasku, dalej kontunuuje i robi to co mu nie wolno. Ogólnie hasło "nie wolno" działa na niego mobilizująco i zamiast zaprzestać działa ze wzmożoną mocą. nie wiem jak go tego oduczyć, ale na pewno nie zamierzam dopuścic by dziecko mną rządziło, może macie jakieś porady?

też jestem ciekawa czy ktoś ma jakies sposoby sprawdzone. moi jakiś częstych histerii i napadów złości nie mają ale na hasło "nie wolno" z szelmowskim uśmiechem zabierają się z powrotem do zabronionej rzeczy

może podam dodatkowo przykłady zachowania synka. 1.gryzienie łóżka, raz ugryzie, drugi raz, powiemy "nie wolno" zaczyna się śmiać i patrząc bezczelnie już nie gryzie zwyczajnie, ale napada paszczą łóżko i gryzie ze złością, powtarzając ten ruch raz za razem i cały czas nas obserwując. 2.prowokowanie wymiotów - odstawiony na moment do łóżka swoje niezadowolenie manifestuje wkładaniem palców do buzi i prowokowaniem torsji, na nasze zakazy i odciąganie mu rączek wrzeszczy i ładuje rączkę po sam przełyk, zeby zwymiotować szybciej. 3.kiedy zagrodzę mu czymś drogę, bo wiem, że znajduje się tam coś czego nie może dotykać np.lampka nocna, to mimo iz ma do dyspozycji całe pomieszczenie to będzie stał, pchał, wrzeszczał, wył dopóki nie opadnie z sił.

ja mojego dwa razy zamknęłam w pokoju za karę, ale strasznie płakał i stwierdziłam, ze chyba to za wiele na takie malukie dziecko, więc stąd ten kąt, on nawet wie, ze jak się powie "bo pójdziesz do kata" ze to oznacza karę, ale reaguje na to skrzywieniem się i złośliwym sykiem.

Dobry temat, mój też ma 14 miesięcy i przerabiamy już odstawianie do konta, ale nie działa na długo, tak samo jak Wasze dzieci reaguje na "nie wolno!" jeszcze większym rozrabianiem. Czasem ręce mi opadają :)

ja ostatnio oduczyłam dziecko bicia bo miał taką "zabawę" po prostu mówiłam "nie wolno" i odchodziłam nie patrząc na niego. po jakiś 2 tygodniach mu się znudziło i już dał sobie spokój :) jak coś broi i mówię "nie wolno" to od razu zabieram go z tego miejsca i zostawiam, wtedy on zajmuje się czymś innym. samo mówienie nie wystarcza. jak chcę żeby usiadł na fotelu to mówię "usiądź" i go sadzam, tak do skutku. po kilku razach się słucha. i tak w kółko...

nie bywa złośliwe :O Ono po prostu poznaje świat i testuje swoje możliwości. Widzi, że sobie z nim nie radzicie, więc robi dalej swoje. Konsekwencja i spokój, to recepta na wszystko

uffff troche mi ulżyło, bo ja myślałam, ze zachowanie mojego synka to jakaś rzadkość, tzn. wiem, ze dzieci sa zlośliwe, ale mój wydaje się wybitnie. najbardziej mnie wkurza, ze on się z nas śmieje, nie ma w sobie pokory i nawet kiedy nie wytrzymam i krzyknę to on na mnie też

Do jakiego kurwa konta odstawiacie!!! DO KĄTA!!!! Chyba, że trzymacie dzieci na koncie bankowym :o :D W wychowaniu bycie konsekwentnym to podstawa.... Dziecko płacze w kącie? Popłacze i przestanie, a jak ulegniesz i go stamtąd zabierzesz, to będzie wiedział, ze płaczem wymusi wszystko. To samo z torsjami- nie reaguj! Oczywiście bądź obok, obserwuj czy nie dzieje się nic złego, ale nie zabieraj mu rąk, nie anuluj kary, pare razy syn zobaczy że jego prowokowanie wymiotów nie wywołuje żadnego skutku, to przestanie tak robić

ja tam nie jestem przeonana czy to nie złośliwość, jeżeli dziecko ewidentnie wie, ze czegoś nie może i jeśli wie co to zakaz i pomimo wypowiedzenia tego zakazu robi coś jeszcze namiętniej niż poprzednio to ja nazywam to złośliwością a nie poznawaniem świata, a co do tego, ze metodą jest spokój to gotowa jestem się zgodzić:) tylko co zrobić gdy po kilku godzinach takiej przeprawy brakuje cierpliwości a efektów nie ma żadnych

Moja miała taki etap, że rzucała wszystkim czym popadnie - załatwiła mi telefon i pilot, przeszło po zastosowaniu metody, ooo pokaż co masz, dasz mamusi, jejku dziękuję Ci bardzo, kochana córeczka, buziaczki. Teraz sama mi podaje i daje buziaka :) Bo krzyki i zakazy nie pomogły.

I dokładnie, taki maluch jeszcze nie potrafi być złośliwy :o Skoro Ty na niego krzyczysz, to co sie dziwisz ze odpowiada Ci tym samym? To dziecko, uczy się zachowania, wszystkiego od Was, z Was bierze przykład! Śmieje Wam sie w twarz? Nie reaguj

Tylko nie do KONTA :O !!! Blagam !!!

A to, ze jak powiesz "nie wolno" to prawie pewne jest, ze właśnie to dziecko zrobi, to że tak powiem normalne :) dziecko właśnie sprawdza Was, siebie, swoje możliwości, Wasze reakcje....Zakazany owoc zawsze jest najciekawszy

dlatego właśnie samo słowo nie wystarczy. od razu w takiej sytuacji musisz zareagować. "nie wolno" -zabieram dziecko od kontaktu i sadzam na dywanie, podając jego ulubioną zabawkę. i tak w kółko nie śmiejąc się i nie krzycząc. u mnie to najlepiej działa.

i to minie! ja też mam takie dziecko i ogólnie odkąd rok skończył jest masakra - ciągle go tylko ściągam z różnych rzeczy, czegokolwiek mu zabronię to wrzask taki że az się siny robi (a my WCALE na niego nie krzyczymy)! jestem taka umęczona, ale pamiętam ze ze starszym było to samo, kilka miesięcy tak jest i później dziecko się robi mądrzejsze, bo teraz to on ma możliwości (chodzi, wspina się) a za grosz rozeznania co jest niebezpieczne a co nie, stąd problem.

aha co do jego krzyków i histeri to my to po prostu ignorujemy! mówimy że to co robił jest groźne, że spadnie, że będzie "si" itp ale.... zachowujemy się tak jakby nie krzyczał, zabieramy go z tego niebezpiecznego miejsca, dajemy zabawkę, picie, chrupka czy co tam chce- on drze się chwile i przestaje... niestety zazwyczaj szybko wraca do robienia tego czego mu zabroniłam, czasem trzeba go 10x ściagnać zanim mu sie odechce.

napisze tak, nie reagowałam na prowokowanie wymiotów i musiałam 3 razy zmienić pościel w łóżku, w końcu zabrakło mi zmian i musiałam zareagować, więc syn swoje uzyskał i w sumie tylko dlatego, że nie chcialam żeby zabrudził kolejną pościel

widze w sumie, ze każda ma inne metody dostosowane do dziecka, ja też musze wykryć w takim razie co działa na mojego:) popróbuję teraz z odstawianiem i zajmowaniem czym innym. a na dziecko krzycze rzadko, tak gwoli ścisłości i nie wierzę, ze znajdzie sie mama, która nigdy przenigdynie krzyknęła na dziecko.

no to wtedy niech spi w brudnej poscieli. Ja bym wiele zachowan ignorowala albo zawsze od czegos odwracac uwage. moja ciagle chodzila do mojej palmy i wygrzebywala czarna ziemie na dywan. Ja ja tygodniami konsekwetnie od tej ziemi odciagalam - meczace to bylo, ale nauczyla sie, ze nie wolno. Jeszcze jak podchodzila do kontaktow, chociaz byly zabezpieczone, zawsze stanowczo i glosno mowilam nie. Tak, zeby zareagowala. Nie mialam w ogole problemu, ze pozniej sie pchala do pradu. Za duzo nie gadac z takim maluchem i dyskutowac, bo wylaczy myslenie. Nie mowic: nie rob tego, bo maluch zrozumie rob; nie wkladaj raczek do buzi znaczy tyle samo dla malucha, co: wkladaj raczki do buzi. Powiedziec po prostu . NIE i wyciagac raczki. Przytrzymac dluzej raczki. Trzeba byc konsekwentnym. nie mowic: nie rob tego, tylko np.: chcialabym, zebys to zostawil. Trzeba jakos wybadac wlasne metody. Nie bic i wydzierac sie - ale mozna byc zlym i maluch powinien to widziec. Jesli dziecko sie przyzwyczai, ze matka wydziera sie jak szalona i histeryzuje, to pozniej nie bedzie na nic reagowac. Mowic stanowczo i zmuszac dziecko do patrzenia sie nam w oczy, jak cos do niego mowimy. Nie poddawac sie, chociaz juz nam braknie sil!

i szybciutko przyswoi sobie ze nie wolno gryzc czy wymiotowac.

to ja wolę jednak mieć kota :P