Jeśli to prawda , to umrę z bólu . . .

Mam 18 lat i od 2 lat kocham chłopaka z mojej klasy. Nie mam odwagi mu o tym powiedzieć. On może mieć każdą . . . Jest naprawdę świetny gościu , a ja taka zwykła , przeciętna ... i do tego nieśmiała . Boję się jak on mógłby zareagować gdybym mu powiedziała . . . Jeszcze na dodatek dowiedziałam się,że się CHYBA wyprowadza... I to bardzo daleko ;(

Masz dopiero 18 lat, jeszcze niejedna taka "milosc" przed Toba... poczatkowo bedzie Ci ciezko o nim zapomniec ale dasz sobie rade. Glowa do gory! Tarfi sie lepszy facet.

i jeszcze 150. Związki z okresu 15-20 rzadko się utrzymują w dzisijeszych czasach. To nie średniowecze gdzie 18 była starą panną jak nie miała męża i dzieci :P

Może uśmiechnij sie do niego,zobaczysz jaka będzie reakcja. Najwazniejszy jest kontakt wzrokowy...

Rozmawiamy czasem , w końcu chodzimy do jednej klasy... Podoba mi się juz od samego początku kiedy go poznałam . Przez te niecałe 2 lata ciągle o nim myślę . (miałam nawet chłopaka we wakacje na którym kiedyś mi zależało zanim poznałam tego) . . .ale wciąż myślałam o tej klasowej miłości i na dzień dzisiejszy ja po prostu nie umiałabym być z kim innym. Kocham tego i tyle . . . :(

no to jak nie zaczniesz działać to będzie gówno i tyle

"na dzień dzisiejszy ja po prostu nie umiałabym być z kim innym" --- czas zrobi swoje i kiedys znowu sie zakochasz...a potem znowu i znowu... takie to jest wlasnie zycie.

Tak , ale podobało mi się już wielu , a zakochałam się pierwszy raz i to jest bardzo poważne uczucie z mojej strony. Klasa jest podzielona na grupy . . . Jeśli mu powiem boję się że on może to rozpowiedzieć :/ i co wtedy ? . . . w oczy mi się nikt nie wyśmieje i wgl ale co będą sobie mysleć ? i nawet nie będę mogła się na niego spojrzeć bo będzie wiedział :( ja już nie wiem nic __________

skoro się wyprowadza to i tak nic nie ryzykujesz

Posluchaj - to ze mu powiesz ze go kochasz nie sprawi automatycznie ze on pokocha Ciebie, skoro znacie sie juz dlugo i z jego strony nic nie bylo to raczej juz tak zostanie i musisz sie z tym pogodzic, on traktuje Cie pewnie jedynie jako kumpele. Mozesz probowac do niego uderzac ale uwazaj zebys sie nie ponizala.

http://allegro.pl/czerwona-sukienka-rozm-44-46-super-polecam-i1240477638.html

ale ja nie wiem na pewno czy się wyprowadza . A jeśli tak, i przyjdzie pewnego dnia do szkoły , wejdzie na lekcję i powie że przyszedł się pożegnać? Ja sobie z tym nie poradzę , naprawdę jestem za bardzo wrażliwa . rozpłaczę się tam , wszyscy się domyślą i wgle :( Ja naprawdę go kocham . Gdyby mu się coś stało to ja nie wiem co bym sobie zrobiła . Życie bym za niego oddała .

Ach te nastoletnie milosci... :D Ludziom sie wydaje ze to jedyne i najwieksze uczucie do konca zycia.

rzeczywiscie jestes zakochana:)

a może podpowiedzcie mi jak i gdzie mam mu to powiedzieć . . .

hm,, to może zamiast rozpłakać się wymieńcie się numerami telefonów będziesz mogła chociaż do niego napisać

nie macie jakiego balu szkolnego niedługo?:)

A ta dalej swoje... jesli mu walniesz prosto z mostu "kocham cie" to nic tym nie zdzialasz, koles sie na Ciebie dziwnie popatrzy i tyle.

No ja wiem... to co ja mam mu powiedzieć ? że mi się podoba czy lepiej nic nie mówić? . . . On chodzi ze swoją paczką na imprezy . . . a takich szkolnych to na razie nie ma :/

Wiecej zdzialasz jak np kolo niego przejdziesz, spojrzysz mu sie gleboko w oczy i sie usmiechniesz niz waleniem prosto z mostu "kocham cie".

ok :))

a jak się jednak wyprawadzi i wasze drogi na zawsze się rozejdą?:(

to się załamię . ;(

nie wyobrażam sobie tego ...

Boże.. jak ja bym chciała być nastolatką i znów mieć tylko takie życiowe problemy...:) Dziś na wszystkie moje 'miłości' patrzę z sentymentem. Bo te szkolne okazały się jedynie wyobrażeniem na temat miłości:) A prawdziwa miłość.. znalazła mnie wiele lat później, akurat wtedy, kiedy jej spotkać nie chciałam i miałam zamiar pobyć w błogiej samotności :) Cóż. Widać tak jest, że kiedy się czegoś pragnie aż za bardzo - to się tego mieć nie da, a kiedy człowiek sobie odpuści.. to nagle się to w naszym życiu pojawia...:) Autorko. To co czujesz, to nie miłość, tylko zauroczenie. I w dodatku kochasz jedynie wyobrażenie o tym człowieku jakie w swojej głowie stworzyłaś, a nie jego samego. Kochasz tę jego 'wspaniałość', która kontrastuje z Twoją 'przeciętnością'... To się nazywa platoniczna miłość. Bo gościa traktujesz jako idola, człowieka bez wad, ideał w każdym calu. A kiedy byś go poznała - nagle by się okazało, że on jest zupełnie inny niż Ci się wydawało i zaczęłabyś mówić, że 'on się zmienił'... Tak to z bajkami w zyciu bywa :)

być może ...

no pewnie gdyby autorka powiedziała, że ma 30 lat to jej zauroczenie możnaby było nazwać miłością a że to szkolna przygoda to nie? Ja poznałam mojego męża jak miałam 14 lat. Musiał mnie rok zdobywać, ale jesteśmy razem do dziś:)

ja wiem ,że to się tak wydaje . . . że takie 17-a8 to mówią że kochają i wgl a tak naprawdę to zmieniają chłopaka co 2-3 miesiące. Ale ja taka nie jestem. Nie jestem kochliwa i nie potrzebuję chłopaka tylko dlatego że może moje kumpele już mają . . . ! Gratuluję Monnnia321 ;) i życzę dalszego szczęścia.

ach te motylki w brzuchu na jego widok:) te udawane fochy, że niby nie zwracam na niego uwagi :D i pierwszy nasz pocałunek mmmmm taki przeszywający każdy centymetr mojego ciała;)

Do Monnia Bo widzisz - to on Cię zdobywał, był Tobą zainteresowany, ale nie mówił od razu, że Cię kocha i że jakby Tobie sie coś stało, to by się zabił. A tu mowa o dwóch osobach, które znają się ze szkolnej ławy, czyli w stopniu takim co nic, a ona już uważa, że go kocha. Poza tym kilkanaście lat temu świat wyglądał inaczej i ludzie byli inni...