czy jest tu jakaś samotna mama z kilkumiesięcznym dzieckiem?

ja jestem ale co prawda juz 21 mc wiec juz duzy dzieciak z niej.

tak jak w temacie, sama jestem mamą 2 miesiędcznej dziewczynki. moze nie jestem jeszcze jak to się mówi "po przejściach" ale w trakcie nich. ojciec mojej córki mimo trzydziestuparu lat zachowuje sie jak gówniarz, jestem jeszcze z nim lecz prawie ciągle się klócimy, to jakaś beznadziejna zabawa w to kto komu bardziej pojedzie i obrazi... nie chcę wychowywać dziecka w takich warunkach.

to nie wychowuj zostaw go i juz ja jeste sama bo malej nie uznal.A ja mam w dupie jego kilka zlotych alimentow gdybym miala udawadniac jego ojcostwo

chcialabym z nim byc, dlatego jeszcze ciągne ten wózek. ale gdy przy kolejnej klótni znowu jego argumentem jest obrażanie mnie, to zastanawiam sie czy to wogole ma sens. niby z jednej strony mówi o wspólnej przyszości, domu, wychowywaniu córki, snuje jakies tam plany na przyszość - to wtedy gdy między nami jest ok. a pozniej jakaś klotnia i mowi ze nie chce mieszkac ze mna pod jednym dachem, to oszaleć można. sam nie wie czego chce. ma pretensje ze jak zaczyna cos mowić to czasem nie slucham go z zainteresowaniem. a jak ja sie go o cos czasem pytam to nawet nie raczy spojżeć, nie mówiąc juz o odpowiedzi. męczy mnie to psychicznie, totalny kolowrotek

no wlasnie z tym, ze on malą kocha, jest czuly w stosunku do niej. nie wiem czy warto fundowac dziecku wychowywanie sie bez ojca. pościęcić wlasnie samopoczucie dla dobra dziecka? ale z drugiej strony wychowywanie sie w takim poczuciu niewiadomo czego tez do niczego dobrego nie zaprowadzi... :(

a co ja ci mam poradzic? pytalas czy sa jakies mamy wiec odpowiedzialam.Ja na szczescie nie mam takiego problemu,ale jeski chcesz sie wyzalic to pisz...zrobi ci sie lepiej na serduszku.