pusto w moim życiu.

Mam 14 lat, chodzę do trzeciej klasy gimnazjum. Mieszkam dwa kilometry od wioski liczącej 2000 mieszkańców, generalnie na pustkowiu. W podstawówce miałam dziwną klasę - z koleżankami z niej spotkałam się może kilka razy w wakacje. Poza tym nie miałam za dużo życia towarzyskiego. Czytałam książki, oglądałam seriale w necie, przeżyłam coś w stylu przygody z pisaniem opowiadań w internacie. Teraz myślę, że były na wysokim poziomie, ale kiedy kończyłam tą przygodę, chciałam czegoś lepszego od siebie, czegoś więcej. Oceny zawsze miałam takie-sobie. Wszyscy mówili że stać mnie na więcej, kiedy przynosiłam do domu 4. Poszłam do gimnazjum - zrobiłam wspaniałe wrażenie, ale po pewnym czasie wszyscy uznali mnie za lenia. Znów miałam tę samą klasę - "przyjaźnie się' tam z jedną osobą, ale rzadko spotykamy się po lekcjach. Życia towarzyskiego nie mam praktycznie wcale. Pozostałe dziewczyny dobrze się bawią, imprezują, uczą się, wiedzą co chcą robić. A ja nie jestem an leniwa, ani nieśmiała(chcociaz wydaje mi się , że czasem malo interesująca), ani brzydka, w sumie to jestem optymistką pełną energii, ale nie mam żadnych pasji, niewiele rzeczy mnie interesuje i czuje jakbym utknęła w punkcie niewiedzy. Niewiedzy kim mam być, co robić teraz i potem...

14 lat i 3 gimnazjum? Chyba cos pomylilas. ;)

Poszłam do szkoły o rok wcześniej, nudziło mi się w domu. W sumie to wiecznie mnie wszystko nudzi, i to chyba podsumowanie tego problemu powyżej.

może to geniusza robiąca 1 klasy w 1 rok?

co dziecko stresujesz :o

miało być 2 klasy :)

Albo nie że mnie nudzi, ale raczej nie czuje się spełniona w tym co aktualnie robie, więc tego nie robie, co mnie szalenie nudzi. Tak ogólnie to zawsze chce czegoś więcej niż mam.