Współlokatorka - dylemat

Od dwóch lat w mieszkaniu mieszka pewna współlokatorka. Nigdy nawet nie rozmawialiśmy, tylko cześć cześć. Nie dawno przyprowadziła koleżankę i mój kolega powiedział w żartach współlokatorce że ja chciałem je wyrywać. I od tamtego czasu jej coś odjebało. To po poprostu widać. Patrzy się spogląda, wypisuje jakieś "love" pod moim nazwiskiem w grafiku i siedzi 24 godz. w kuchni jakby tylko na mnie czekała. Nie wiem czy to możliwe że po dwóch latach mogła się zakochać?

czy żadna z was się nie domyśla co jej dolega?

ile jeszcze razy o to spytasz?

Jak można mieszkać z kimś 2 lata i nawet nie pogadać - obojętni czy przy piwie, filmie, robieniu obiadu czy czyszczeniu kibla?! :O

ooh layla, można. ja mieszkam trzy lata z laską, do której mówię jedynie "cześć" kiedy już się widzimy i "nie" kiedy pyta czy chcę skorzystać z łazienki

Dalej mi się to w głowie nie mieści :P Sama w przeciągu 2 lat obskoczyłam 3 mieszkania studenckie i byłam mocno zintegrowana ze wszystkimi lokatorami ;) No ale może udało mi się trafić na wyjątkowo przyjazne składy... A teraz głupie pytanie - nie czujecie się źle, mieszkając z kimś, z kim nie macie żadnego kontaktu? Tak jakoś... obco? :O

buahahahaha pewnei nikt jej nie chce i poczuła jedyna szanse

za kontaktem z tą babką nie płaczę, bo napsuła mi tyle krwi w pierwszych miesiącach, że teraz to mnie jedynie wkurwia swoją osobą. ta cisza z jej strony to dar od Boga :P od kontaktu mam lokatorkę, która dzieli ze mną pokój, zgrałyśmy się tak idealnie, że więcej mi nie trzeba.