czy ktos tak samo boi sie, ze po smierci nic nie ma?

jestem agnostykiem - moze bog jest, moze go nie ma ale paralizuje mnie mysl o smierci. jestem mloda, w grudniu bede miec 18 lat, ale zamiast sie cieszyc, chce mi sie plakac, bo jestem coraz starsza... po podstawowce czas jakby dwukrotnie przyspieszyl. czy powinnam juz sie wybrac do psychologa? mam podejrzewana nerwice

jesli tam nic nie ma to gowno nas bedzie to obchodzic bo nic nie bedziemy czuc ,wiec czym ty sie martwisz ?

chcesz żeby po smierci ktoś cię porządnie przerznął czy jak?

Wiem, że po smierci nic nie ma. Czego sie więc bać? Skoro i nas wtedy nie będzie?

nie wiem sama... boje sie tej nicosci, nie umiem jej sobie wyobrazic. kiedys mialam sen, ze sie topilam... nie moglam zlapac oddechu i umarlam. najgorsze bylo to, ze cialo bylo niezywe, jednak wciaz myslalam i widzialam tylko czern... od tamtej pory chce mi sie plakac jak mysle o smierci, a mysle praktycznie ciagle. wiem, to chore, ale niestety nie umiem nic z tym zrobic...

też nie rozumiem, czego sie boisz boisz sie tego, co było przed urodzeniem? nie, bo nie miałaś wtedy świadomości to samo będzie po śmierci

będzie na ciebie czekać Pani wychowawczyni i Pan woźny oraz szkolny psycholog:-(

Otóż martwi się tym, że jej czas na Ziemi wciąż przemija, nieubłaganie zbliża sie śmierć, a po niej już może nic nie być. Ja martwię się tym samym, ale tylko czasem, w chwilach słabości,a ponieważ jestem wierząca to mam też nadzieje na lepsze życie gdzieś Tam...

czeka na Ciebie Bóg i daje ci tyle kasy ie sobie wymarzysz na rózowe ubranka i całą wieczność pijesz, puszczasz się na lewo i prawo oraz spędzaz na czas na błogim lenistwie

boga nie ma! jest motór!

to w sumie by mi pasowało

nie bój się smierci! jeszcze na nia poczekasz trochę... nie ma czego się bać bo po smierci nie ma nic... i oby tak było! bo inaczej to mamy przejebane!

jest dokladnie jak pisze roach. wiem, ze przed urodzeniem nie mialam swiadomosci, ale to jest cos innego... wierze w duchy, moze to jest powodem.

Też często o tym myślę. Jeśli wierzyć w chrześcijańską wersję życia po śmierci, niebo i trwanie wieczne w 'luksusie' to w sumie nudno, skoro dusza wiecznie wypoczywa, mi dobrze na ziemi. Chociaż bardziej wierzę w reinkarnację, albo to że mamy wybór czy chcemy spróbować jeszcze raz czy zostać tam, na górze.