Mój drugi ślub. W głębi duszy chcę go,ale robię sobie żarty,kiedy mój chłopak

o nim wspomina... Wyszłam za mąż pierwsyz raz z wielkiej miłości. Facet okazał się nieodpowiedzialnym dupkeim. Zranił mnie potwornie. Teraz jestem w trakcie stwierdzenia niewazności małżeństwa. 2 lata temu poznałam cudownego faceta. Nie traktowałam go jako potencjalnego partnera. Starał się o mnie prawie rok. Nie naciskał. Zdecydowałam sie na związek i jestem bardzo szczęśliwa. W lutym, minie rok od kiedy jesteśmy oficjalnie parą. Zaczęliśmy mówić o ślubie. Właściwie bardziej on niż ja. Ostatnio tak pół żartem,pół serio sie zgadaliśmy odnośnie daty w roku 2012. Potem on stwierdził,że on to bierze poważnie,a ja sobie żartuję. W głębi duszy chcę tego ślubu,ale nie powiedziałam mu jeszcze: kocham Cię i nie chcę wyjść na desperatkę. Wiem,ze będzie mi z nim cudownie. Chciałabym,zebyśmy się zaręczyli,ale on chyba widzi we mnie skrajne reakcje...