Czy jestem odosobniona w tym co czuję?

Jakiś czas temu zakończyłam 4-letni związek, toksyczny, w pore to zrozumiałam, potem po krótkiej przerwie poznałam idealnego faceta, taki dobry materiał na ojca 25l stała praca, miły, czuły, rozsądny, wierny i tak dalej. Już na początku tej znajomości czułam ze coś jest nie tak, brak motylków w brzuchu, a przecież to mój ideał, przystojny jak cholera, jakoś tak zleciały nam dwa miesiące na bliższym poznawaniu, w tej chwili nie długo minie miesiąc jak wyjechał w delegację. Nie wiem co się ze mną dzieję, nie tęsknię z niczym, za facetem, za dotykiem, strasznie wyczerpujący jest dla mnie kontakt przez skype itp. , jeszcze niedawno marzyłam o dziecku rodzinie, a teraz chciałbym od tego wszystkiego uciec, najchętniej gdzieś daleko żeby nie musieć się z nikim kontaktować. Posmakować samotności, zrobić karierę, podbić swiat, czy to możliwe ze przez niespełna jakieś 3 miesiące tak bardzo zmieniły mi sie priorytety.

zrozumialas, ze prawdziwe zycie z nim, typu dziecko, dom, zakupy, tec... znudzilyby cie na maksa... poza tym ile masz lat? on 25, to moze ty ze 22? dziewczyno, korzystaj z zycia, bos mloda!!!!

25 lat i ideał?? On ma jeszcze w głowie pstro, a Ty młoda i nie wiesz co gadasz.