Skorojuż wiem, że nikogo sobie nie znajdę.Podpowiedżcie mi coś.

Jak najmniej boleśnie przeczekać swoje życie,czekając na śmierć? Co zrobić, żeby o tym nie myśleć? Czym sie zająć itd.

Co za prowo....Wrzuć fotkę a na pewno znajdziesz zachwyconych gości:)

zostaje ci tylko Anussss

Praca, hobby jakie tam lubisz. Ja lubię czytać książki, może to banał, ale czuję się, jakbym przeżywała to, co jest w książce. Za normalne życie uczuciowe nie wystarczy, ale jest dobrą namiastką. A nie myśleć o samotności się nie da moim zdaniem.

to komiczne, że uważasz że to prowo a zarazem odrobinę smutne ...

masz dola ,minie czasu potrzeba

bo nie mogę pojąć jak tak można myśleć!!! Pewnie jeszcze masz niewiele lat i jakiś duży dla ciebie dramat. Jeszcze żyć nie zaczęłaś a już chcesz skończyć? Wal co cie męczy a nie użalaj się nad sobą:)

Nie che nic kończyć nie zrozumieliśmy się. Wiem tylko,że skończę jako osoba samotna bo mam wszelkie do tego predyspozycje, i chciałam tylko zapytać jak naj łagoniej skonfrontować sie z tym problemem. Wiem,ze życie samemu jest trudne,dlatego chciałam zapytać ludzi samotnych z forum jak najlepiej sobie z tym niewątpliwie dużym problemem poradzić.

też lubię czytać i faktycznie pomaga :)

polecam buddyzm serio

jestem z krwi i kości katoliczką i wierzę ,ze tylko ta wiara do czegoś prowadzi. Paradoksalnie więżąc sami z siebie robimy ofiary bo nie mamy siły walczyć, bo wiemy ze im gorzej nam na ziemi tym większa nagroda w niebie...ale to tylko takie moje spostrzeżenie na marginesie

w domach starcow, w domach opieki, w schroniskach dla zwierząt, smaotnej starej sasiadce, wykjedz gdzies na wolontraiat.Zycie bedzie miało sens i moze byc bardzo piekne.