Kłamstwo mojej żony wyszło na jaw dwa lata po ślubie!

Witam! Otóż mam bardzo poważny problem, moja żona od dłuższego czasu, od początku naszej znajomości ukrywała przede mną swój sekret. W wieku 17 lat urodziła dziecko. I nie uwierzycie ale tak naprawdę ja do niedawna nic o tym nie wiedziałem, nigdy ze mną na ten temat nawet nie rozmawiała, olewała po prostu ten temat. Jak twierdzi ona wtedy była zbyt młoda żeby zostać matką, skupiła się głównie na studiach. Ale dopiero teraz zebrała się na tym by porozmawiać ze mną o swojej przeszłości. Dziecko które ona 9 lat temu oddała do adopcji, przygarnęła jej rodzina a dokładnie jej brat. Zawsze interesowało mnie dlaczego moja żona tak bardzo interesuje się swoim bratankiem, teraz już wiem. Bratowa mojej żona zmarła kilka dni temu, nie udało jej się pokonać raka, więc mój szwagier został sam z trójką małych dzieci(w tym jedno jest dzieckiem mojej żony). Właśnie w dniu jej pogrzebu moja małżonka wyznała mi prawdę, kolejna sprawa to zawsze mnie zastanawiało dlaczego jej brat tak izolował małego od cioci. Widziałem że ich relacje nie są najlepsze. Marta tłumaczyła mi że to było jedyne rozwiązanie, że jej ojciec zachęcał ją do tego bo jak stwierdził każdy na tym zyska. Teraz zastanawiam się czy powinnem swojej żonie wybaczyc to że przez tyle czasu mnie okłamywała? Przez 5 lat nic nie mówiła, nawet po ślubie to ukryła.

zawsze wychodzi na jaw.

przykre:OO:O:O nie będę się rozpisywac,ale o tym dziecku powinieneś zostac poinformowany

Jezeli ja kochasz to wybacz jej. Albo odwrotnie, jesli jej wybaczysz, to bedzie to znaczylo ze ja kochasz. Rozumiem ze czujesz sie podle, bo dla ciebie najwazniejsze jest w tej chwili to ze zostales oszukany. A tak wlasciwie to nawet nie oszukany, bo ona po prostu nic ci nie powiedziala o sytuacji. Ale przede wszystkim, nie koncentruj sie na sobie, tylko pomysl, jak wielka ta cala sytuacja byla dla niej tragedia. Na pewno zyla przez te lata z poczuciem winym, z poczuciem wstydu, tak wielkimi, ze nie mogla sie nawet przyznac najblizszej sobie osobie, czyli tobie. Jak ciezko musialo jej byc w tej sytuacji, a dodatkowo, kiedy przygladala sie rozwojowi wlasnego dziecka, wychowywanego przez kogos innego. Wiem ze to cie boli, ale musisz zdac sobie sprawe z tego, ze tak naprawde to nie ty, ale ona jest ofiara. Powinienes tez, moim zdaniem, uznac to za dowod jej ogromnego zaufania do ciebie, skoro wreszcie, pomimo wstydu, zdecydowala sie wreszcie przelamac sie i opowiedziec ci o tym. I to ona teraz potrzebuje wsparcia, nie ty. Jej na pewno tez nie bylo dobrze w tej sytuacji, ze nie moze ci powiedziec. Zrobila to jednak.

Wiem że przykre, że powinnem zostać poinformowany, ale teraz? nie wiem jak będzie wyglądało nasze dalsze życie skoro ona mnie okłamała, nie powiedziała mi prawdy. Teraz wyznała mi że chciałaby swojemu synowi powiedzieć w końcu prawdę. Zastanawia mnie czy to jest dobry krok w tym wszystkim? by ona przestała w końcu kłamać bo narazie zbudowaliśmy swoje małżeństwo na kłamstwie. Kocham ją ale to co usłyszałem było dla mnie szokiem, ustaliliśmy przed ślubem że będziemy sobie mówili nawet najgorszą prawdę.

Na początek porozmawiaj z nią !! A później oceń sytuacje. Rozumiem że dla Ciebie to był szok ale ona przeżywała przez wiele lat traume. Oddanie dziecka do adopcji jest dużym przeżyciem dla kobiety.

wybacz jej. Dla kobiety oddanie dziecka to coś strasznego, nie oceniaj jej.

Sproboj wyobrazic sobie, ze to ty jestes w takiej sytuacji, w jakiej byla twoja zona. Czy latwo przyszloby ci opowiedzenie komus o czyms takim? Ja sobie jestem w stanie wyobrazic jak ona mogla sie czuc, i jak, mimo obietnic zlozonych tobie i nawet najwiekszej milosci, nie potrafila sie przelamac. Na pewno bylo jej bardzo ciezko. A wasze zycie moze byc teraz jeszcze lepsze niz dotychczas, bo tak jak pisalam, powinien to byc dla ciebie sygnal, ze twoja zona ma do ciebie bezgraniczne zaufanie. A dlaczego dopiero teraz? Bo czyjes zaufanie sie zdobywa, a nie nabywa sie automatycznie wraz z dniem wejscia w zwiazek z ta osoba. A ta sytuacja nalezy do wyjatkowo trudnych, szczegolnie dla kobiety. Oddanie wlasnego dziecka jest bardzo surowo oceniane w naszej kulturze, w kazdej chyba zreszta. Powinienes docenic zaufanie jakim cie obdarzyla, bo mogles sie o niczym nigdy nie dowiedziec. Ilu jest mezczyzn, mezow, ktorych zony nigdy nie przyznaly sie do aborcji, do oddania dziecka do adopcji, do tego, ze maz nie jest biologicznym ojcem, itd. Nie skupiaj sie na sobie. Powinienes dac jej teraz mozliwie jak najwiecej wsparcia. I pomysl, ze skoro ona zrzucila z siebie najwiekszy swoj sekret, to miedzy wami moze nyc juz tylko lepiej. A co do poinformowania dziecka o tym, ze to ona jest matka, to trudno mi sie wypowiedziec. skomplikowana sprawa. Mysle jednak, ze raczej powinna zostawic sprawe tak jak jest, i ewentualnie pomagac bratu, i zastapic w opiece matke. Poinformowanie 9 cio latka, o takiej akcji, bedzie dla niego wielkim szokiem i na pewno odbije sie na jego rozwoju.

Ciekawe czy w ogóle wie kto nim jest.

Napewno z nią porozmawiam, bo wiem że kiedyś będę musiał to zrobić i im szybciej to zrobię tym lepiej i dla mnie i dla niej. Narazie sam próbuje dojdź do ładu z samym sobą. Ja jej nie oceniam, rozumiem dlaczego tak postąpiła ale najbardziej boli mnie to że przez tyle lat nic mi o tym nie powiedziała.

No właśnie, nie wiem jak będzie wyglądało nasze dalsze życie. Chyba oboje będziemy musieli się postarać oto żeby było lepsze niż dotychczas. Co do ojca dziecka moja żona powiedziała mi również o tym, wyznała mi całą prawdę. Zaszła w ciąże z kolegą z klasy, dla mnie nigdy znaczenia nie miała jej przeszłośc. W tym tygodniu jeszcze z nią porozmawiam.

że takie historie zdarzają się tylko w "Modzie na sukces".

A co z reszta otoczenia? chyba wiecej osob musialo o tym wiedziec, skoro jej obecnie sp. bratowa, nie bedac w ciazy, nagle dorobila sie syna.

dobra rodzina nie rozpowiada o niewygodnych dla niej faktach.

A ten kolega z klasy został przez nią poinformowany że ma dziecko, no skoro ma zamiar ujawnic prawdę, ono zapyta o prawdziwego ojca itd.

Tego właśnie nie wiem. Wiem jedynie to że jej rodzina bardzo starannie to ukryła, wtedy jak moja żona była jeszcze w ciąży zmienili po prostu adres zamieszkania. Dzięki temu Marta mogła spokojnie zdac mature, udac się na studia. Z tym czy ona powie swojemu synowi prawdę to jeszcze nic nie wiadomo.

No właśnie, więc lepiej żeby nie mówiła, skoro dla Ciebie jej przeszłośc nie ma znaczenia, niech tak zostanie- dla dobra dziecka.

Zastanawia mnie tylko jedno! jaki cel miała w tym aby teraz to wyznac! Myślę że ona chce odzyskac to dziecko i wcale nie chodzi tu o to że nagle taka szczera się zrobiła.

P.A.T.O.L.O.G.I.A

nie wierze w to

takiego :/ odszedłbym.

Powinieneś jej wybaczyć, miała 17 lat. Decyzja o oddaniu dziecka była najlepsza. Chyba lepsze to niż aborcja, czy wyrzucenie go do śmietnika, co jest ostatnio dość powszechnym zjawiskiem. Zachowała się odpowiedzialnie. Szkoda, że Ci o tym nie powiedziała, może miała ku temu powody?

temu biednemu dziecku bo zmarnuje życie nie tylko wam, ale wszystkim:( całej rodzinie.

Temat powinien być inny- nie kłamstwo tylko zatajenie tajemnicy...

"tylko niech nic nie mówi temu biednemu dziecku" Zakładając że to nie prowokacja, znasz inny powód który by skłonił ją do wyznania prawdy, jak tylko to, że ona jednak chce aby dziecko wiedziało kto jest jego matką.

sytuacja dla Ciebie, ale cóż musisz ją zrozumieć.

świetna szmata...... nie dawaj jej szansy... poszukaj se porządnej baby która nie będzie miała bachora na boku :P

Najwazniejsza jest milosc , niewazne co bylo kiedys liczy sie terazniejszosc. Kochasz ja to jej wybacz :) :) :)

Jesteś teraz w szoku ale spróbuj też ją zrozumieć, może bała się odtrącenia?

-3/10