nie widziałam mojej mamy od 3 lat

nie widziałam mojej mamy od 3 lat, a teraz mam lat 18. Od 10 lat pracuje ona w Belgii. Wcześniej widywałysmy się 2-3 razy w roku. Dopiero teraz do mnie dotarło, że w ogóle jej nie znam i jak bardzo mam spaczoną psychikę przez tę sytuację. Czy ktoś ma podobnie? Myślę, że nie poradzę sobie w życiu.

nikt nie odpowie?

nie rozmawiacie przez telefon? nie możesz jej odwiedzić,czemu kiedyś twoja mama cię odwiedzała a teraz nie

Ona ma taką pracę (właśnie od 3 lat), że rozmawiamy raz na tydzień, czsami na 2. Ale przez telefon to nie to samo, teraz gadam z nią jak z jakąś daleką ciotką, taki mam mimowolny dystans.

bardzo ci wspolczuje....nie pytam nawet o powod tej sytuacj bo na taka postawe nie ma zadnego usprawiedliwienia. ale nie martw sie, poradzisz sobie. bedziesz potrzebowala jednak pomocy psychologa i najlepej nie zwlekaj z tym. ja bylam tez odrzucona przez ojca a potem ojczyma ktory wprost mi mowil ze mnie nienawidzi, a wszytsko rozgrywalo sie przez poloe dziecinstwa i acaly okres dojrzewania, dzis mam 26 lat jakos zyje choc slady pozostaly w postaci paru chorob na tle depresyjnym:) ale spoko zyje, chodze do psychologa jest ok

to smutne co piszesz, tracic kontakt z mama? ja sobie tego nie wyobrazam, a rozmawialas z nia o tym? co ona o tym mysli? napewno jesli powiesz jej o swoich obawach ona cos wymysli dzieki czemu bedziecie mogly sie czesciej widywac. mysle ze powinnas postarac sie tam jezdzic np.w kazde wakacje a moze tez w czasie przerwy zimowej -ja na twoim miejscu tak bym kombinowala, plus wzielabym prace na weekendy i odkladala na wyjazd :) a mama napewno tez cos dolozy.

top ona ma sie starac? to matce ma zalezec na kontakcie...

az mi trudno myslec o takiej sytuacji, moze dlatego ze nie mam bliskiej przyjaciolki i jest nia dla mnie mama , gdyby wyjechala byloby mi b. ciezko , ale trzymam kciuki, mam nadzieje ze porazmawiacie z mama i uda sie wam wymyslic optymalne rozwiazanie, trzymaj sie

mnie matka zostawiła jak miałam 7 lat

No właśnie przez to wszystko nie potrafię utrzymywać z ludmi normalnych realcji. Nie mam przyjaciółki, a z chłopakami to tylko przelotne znajomości.

no ja tak mam,że nikt mi nie odpowiada z towarzstwa i jestem tez czasem taka wstydliwa...

Mama niby chciałaby się spotkać, ale za kilkanaście miesięcy pójdę na studia do kompletnie innego miasta, więc trzeba zabierać pieniądze, w dodatku ma jeszcze starszego barata, który ciągnie kasę (mama dosyć sporo zarabia, ale i tak większości idzie na niego). Czasem mi się wydaje, że jej ta sytuacjia z jednej strony odpowiada, że nie musi się za bardzo przejmować, opiekować, jest wolna.

nigdy nie miałam matki ani jej surygatki-bo moja macocha od razu mnie nienawidziła

jestemkompletnienienormalna, a tata? babcia, dziadek? jest ktos bliski na kogo mozesz liczyc?

No właśnie. Ja też mam ogromne problemy w nawiązywaniu relacji. Do tej pory jak ktoś pytał jak to znoszę, to mówiłam, że normalnie, że to nic złego. Ale potem uświadomiłam sobie, że ja nic nie wiem o mojej matce, a najgorsze, że w ogóle za nią nie tęsknię. Zresztą już w wieku 9 czy 10 lat nie tęskniłam.

Madłmazel, a co się stało? Czemu Cię zostawiła?

i to jest głupie-bo ktoś z boku może sobie pomyslec,że jest coś ze mna nietak,że jestem zamknieta w sobie- jednak gdy nie wychowuja cię rodzice można miec problemy pózniej...

tez wyjechala ale na amen

Ojca nie ma znami odkąd skończyłam 2 lata. Nawet nie wiem kto kogo zostawił i o co poszło. Właściwie jakbym chciała, to mogłabym mieć z nim kontakt, ale jest on dla mnie neutralny.

Problemy? Ogromne problemy. Chodźby moje koleżanki patrzą na mnie jak na nienormalną gdy mówię, że nie chcę mieć dzieci, a one opowiadają o wymarzonym domku z trójką niemowląt. A to chyba oczywiste, że nie chciałabym być dla swojego dziecka jak moja mama dla mnie!

Mam podobna sytuacje. Witaj kolejna 'eurosierotko'. Mialam 6 lat jak mama wyjechala. Zostalam z dziadkami, potem sama babcia. Psychika... dopiero teraz wychodzi jak bardzo wplynelo to wszystko na moje zycie. Takze rozumiem.

Misiaku, a ile masz lat? Twoje życie się ułożyło? Czy żyjesz w kompletniej rozsypce, nie potrafiąc sobie poradzić? Chodziłaś do psychologa, żeby to ogarnąć?

Nie chodzilam do psychologa, chociaz moze by sie przydal. Mieszkalam przez rok z mama we Wloszech, wrocilam studiowac teraz do Polski. Stosunki poprawne. Nie klocimy sie, ale tez nie poruszamy tego tematu. Za ciezki jest chyba.

rocznik 89 :)

Powinnas nawiązac z matką kontakt ale taki rzeczowy i albo się spotkacie w realu i porozmawiacie, ustalicie jakies zasady waszych relacji albo jak ja to mówię hajf lajf.

Uuu chwila. Ojciec - stosunek neutralny, a matka jest calkiem ta zla? Idz do psychologa. Pomoze chociaz troche. I nie obrazaj sie, mowi Ci to osoba, ktora jest w podobnej sytuacji.

Nie da sie tak. Niby ma powiedziec 'mamo chce widzenia raz w miesiacu'? Teskni, normalne. Ile mialas lat jak wyjechala. Kto sie Toba zajmowal?

Szczerze mówiąc to najchętniej zostawiłabym to wszytsko. Ucięła kontakty z mamą oraz szczątkowe relacje z dziadkami i rodzeństwem. Tylko, że przez całe życie byłam samotna, zdana na łaskę mamy i nie jestem nawet w satnie wyobrazić sobie życie na własną rękę. Boję się świata. Jestem zamknięta na innych.

To nie tak, że ojciec neutralny, a mama zła. Po prostu nie interesuje mnie co u niego słychać nie mam ochoty z nim gadać, może sobie być, a może nie być. A co do mamy, to nie tęsknię, ale przez te wszystkie lata myślałam, że coś nas łączy, że ona mnie kocha, a dopiero ostatnio uświadomiłam sobie, że nic o niej nie wiem, nasze rozmowy są takie jak dalekich krewnych. Wyjechała jak miałam 7 lat. Zajmowali sie mną dziadkowie, ale mamy tak duży dom, ze właściwie ciągle byłam sama, nie zajmowali sie mną zbyt. Nie to, że nic chieli, chyba nie potrafili.

A rodzeństwa ile masz?