Nie mam już sił. Nie wierze w miłosć

Hej! Pisze tu pierwszy raz bo chciałam pogadać z kimś obiektywnym. Trzy miesiące temu zostawił mnie chłopak. Byliśmy razem prawie 5 lat. wiem, ze mnie kochał a nagle to wszystko pękło. Dla niego zrezygnowałam ze wszystkiego-zainteresowań znajomych po prostu zależało mi tylko na nim. A teraz zostałam sama. Cpałam, piłam, chodze do psychologa i jest coraz gorzej:(

jak jestes głupia to masz

po co znowu zakąłdasz ten sam temat? trollica ma racje-masz co chciałaś

Głupia? Dlaczego?

chyba ci to wyjaśniłam w poprzednim twoim temacie.nikt cie tu po głowce nie pogłaszcze

bo nie rezygnuje się z własnych znajomych i zainteresowań. To jest gwóźdź do trumny każdego związku. Na dłuższą metę takich osób się nie szanuje. A bez szacunku nie ma miłości.

Przykro mi... Ale w życiu czasem już tak się zdarza... Pozostaje mieć nadzieję, że kolejny będzie lepszy... tzn taki już na całe życie. A Ty nie powinnaś już popełniać tego samego błędu... nie warto rezygnować z siebie dla kogokolwiek nieważne jak silna byłaby miłość...:)

Wiem, ze popełniłam wiele błędów ale to był mój pierwszy związek. Nie mogę zrozumieć dlaczego to się tak skończyło bo wiem, ze mnie naprawde kochał i nagle wszystko sie skończyło

Ja sobie nie potrafie wyobrazić nikogo innego na jego miejscu. Wiem, ze to brzmi banalnie ale to po prostu tak bardzo boli i z czasem wcale nie jest łatwiej

i to tez jest przykład na Twoja głupte : przekonanie , ze cos jest dane raz na zawsze:O popatrz, tak Cie kochał a jednak odszedl..

Kochana, a mi facet wykrecil taki numer: wiedzial ze bede cierpiala jesli powie mi wprost ze chce sie rozstac, wiec z dnia na dzien przestal sie odzywac, wiedzial bardzo dobrze ze jestem troche wybuchowa wiec na pewno to ja mu napisze ze z nim zrywam i tak zrobilam. po jakims czasie zadzwonil w koncu ale tylko dlatego bo go prosilam, a on ze z nim zerwalam i tez juz nie chce ze mna byc. po jakims czasie przyznal sie do tego ze sam nie mogl mi wprost o tym powiedziec wiec wymyslil to... pierdolony palant! bylismy razem 3 lata, a spotykalismy sie miedzy innymi na "niezobowiazujacy" seks, ale predzej jemu chodzilo o seks a ja myslalam ze moze jeszcze bedzie chcial wrocic, chociaz wiele razy mowil ze z tego juz raczej nic nie bedzie. niestety wykorzystal mnie i jakbym sie nie otrzasnela to dalej by mnie wykorzystywal. nie jestesmy razem od prawie 3 lat a ja wciaz cos do niego czuje, ale trzeba zajac sie innymi rzeczami a nie rozmyslac o skurwielach ktorzy NAS nie chca!!!!!!!

Gdzieś czytałam, że pierwsze poważne związki rzadko kiedy są tymi "ostatecznymi"...One uczą bycia w związku... kompromisów, dbania o tę drugą osobę... Chyba rzeczywiście coś w tym jest ;) 91 to Twój rocznik...? Młodziutka jesteś, jeszcze niejednego spotkasz ;)

Dlaczego od razu głupote? Ja po prostu chciałam wierzyć ze miłość istnieje a nie jest tylko prawdziwa na jakis czas. To było 5 lat. Jeżeli wiara w ideały to głupota to najwyraźniej jestem głupia

bo wiara w ideały to głupota

Mam 23 lata. Tylko to mnie nauczyło, ze nawet jeżeli kogoś spotkam i będe kochać to i tak to moze nie mieć sensu. To numer ładny. Mnie też jeszcze wykorzystywał na podobnych zasadach jak Ciebie.

A co jest mądre? Ja już sama nie wiem. Na tym świecie człowiek jest chyba naprawde sam, po co tak ufać

moj tez byl pierwszy i ja bylam jego pierwsza dziewczyna, tez mi mowil jestes jedyna i zawsze bedziesz... kurwa a gowno prawda na pewno obraca juz dziesiata!! jesli jestes ze slaska to moglybysmy sie nawet spotkac i pogadac wyzalilabys sie obcej osobie, bo roznie jest ze znajomymi. swoja droga dobrze dziewczyny tutaj mowia jesli jestes w jakimkolwiek zwiazku nigdy nie powinnas rezygnowac ze znajomych lub ich olewac, z zainteresowan rowniez. facet cie zostawi i co masz? nawet nie masz z kim wyjsc na jakas impreze zeby chociaz na chwile zapomniec.

nawet jeżeli kogoś spotkam i będe kochać to i tak to moze nie mieć sensu>>>>>>> bo takie ejst zycie, dlatego nikt nie powinien nigdy byc dla ciebie całym światem

ha tez mam 23 lata

Niestety daleko na Śląsk:( Ja sobie z tego zdaje sprawe ale mi po prostu nie sprawiało nic innego przyjemnosci. Nie zrezygnowałam dla niego. On tego ode mnie nie wymagał. Po prostu czas poświęcałam jemu i było mi z tym dobrze. Te wszystkie słowa-zawsze bede Cie kochał dawały mi szczęscie a teraz to nic nie znaczące litery

"Po prostu czas poświęcałam jemu i było mi z tym dobrze. "--- to widac wyjatkowo ubogie to Twoje zycie, skoro całe podporzadkowałas jemu niestety nikt medalu za to Ci nie da

To smutna prawda o świecie. Ja jak głupia idiotka wierzyłam, ze jest inaczej. Mysłałam, ze nawet jak się rozstaniemy to będziemy przyjaciólmi a on teraz tak dziwnie sie zachowuje. Raz jest miły a innym razem bez powodu wrzeszczy

Akurat musze Ci powiedzieć, ze moje życie było bardzo satysfakcjonujące

Artefakt, to bardzo rozsądne jest... ale i smutne trochę. Wychodzi na to, że jak kochać... to też tylko z pewnymi granicami... ale co warta jest taka miłość...? W prawdziwym życiu nie realizują się scenariusze z filmów, gdzie ludzie kochali się po grobową deskę i byli dla siebie całymi światami...? Cholera... Niby wcześniej pisałam, że trzeba zachowywać swoją niezależność... znajomych... własne życie... ale teraz jak tak o tym myślę, to sama nie wiem... Bo jednak to mi stoi nieco w opozycji z moim rozumieniem słowa "miłość"... bardziej to przypomina jakiś układ - ok, jesteśmy razem... będzie nam dobrze... Ty masz swoje życie, ja mam swoje... w razie czego jak nie wyjdzie... mamy alternatywę jakąś - to bezpieczne... ale czy naprawdę zakochana osoba tak myśli...? Nie... Raczej myśli się o tym, że ta druga osoba jest już... na zawsze...

Dokładnie dla mnie to nie było jego życie i moje tylko Nasze. To on zawsze był raczej tą osobą która bardziej zabiegała o ten związek. I nagle nie wiem co się stało, ze chciał to skończyc,

Izulaaaaaaaaaaaa a jak to było z Wami?

Konsternacja89 ale to nie chodzi o to , zeby kochac z pewnymi granicami, zakładac zawsze zdrady, odejscie i wszystko co złe.. chodzi o to, zeby całego swojego zycia nie ograniczac do tej drugiej osoby, ze jestem ja i on , tworzymy "my" ale nadal pozostajemy jednak odrębni no i jednak nigdy nie mozna zaklaadac , ze cos jest dane raz na zawsze , bo tak nie jest i nie dotyczy to tylko związków

Chyba musisz to zaakceptować... A jeśli jesteście sobie pisani (o ile przeznaczenie istnieje...) to będziecie jeszcze razem...:) Może nie jutro... nie za miesiąc... nie za rok... ale może kiedyś. ;) Ale nie rób sobie nadziei... żyj dalej i poznawaj nowych ludzi... w końcu coś trzeba robić, prawda? Spotykaj się z nimi, chodź na randki, ciesz się wolnością. A może poznasz kogoś do kogo mocniej zabije Ci serce? :)

Najgorsze jest to, ze minęło już pare miesięcy a ja nawet nie mam siły na nic. Prawie nie jem. Nie mam ochoty się z nikim spotykać.

Zmuś się... Cierpienie boli... ale jest łatwe. Na pewno łatwiejsze niż robienie czegoś żeby było lepiej...