Co ze mną nie tak że uciekam przed związkiem z jakimkolwiek facetem? Mam 18 lat

Nigdy nie mialam chłopaka. Było kilka miłości takich młodzieńczych ale nic poza tym. Teraz jak jakiś facet mnie podrywa to ja staje się taka obojętna i z automatu pokazuje brak zainteresowania. Ostatnio poznałam fajnego chłopaka. Wziął ode mnie nr i spoko pisalismy ze sobą dopóki nie okazał mi zainteresowania i zaproponował spotkanie oczywiscie odmówiłam i kontakt sie zerwał. Jakoś tak boję się więzi z męzczyznami... nie wiem czemu. Wole pocałować się z facetem którego już nigdy nie spotkam niż z takim który mam byc dłużej. Czemu tak mam? Jak to przełamać?

widzę ze żadnych psychologów nie ma na kafe teraz :D

Podnoszę bo może ktoś ma tak jak ja :D

matko 18 lat całe życie przed Tobą. Martwić można się mając 30 latek. W twoim wieku lepiej się ucz a nie o miłości myśl.

no słuchaj kapsełko;) jeszcze ci do końca cycki nie wyrosły a ty mówisz o uciekaniu przed związkami:O chyba chemicznymi:D

akurat ja jestem facetem i nie mam 18 lat

Ale skoro już mam problemy ze związkami to później bedzie chyba tylko gorzej prawda? Moje koleżanki nie maja problemu z facetami a ja zawsze przed związkiem czy bliższym poznaniem uciekam....

w wieku 18 lat nie ma trwałych związków.

może problem np z twoim wyglądem lub coś innego odpycha ludzi. Chodzisz na imprezy?

No wiadomo... Mi nie chodzi o to że nie mam chłopaka a bym chciała. Chodzi o to że ja zawsze uciekam przed jakimkolwiek bliższym poznaniem chłopaka. Jak wiem że on mnie podrywa to ja automatycznie taka obojetność robie w jego kierunku...

No chodze na imprezy itp i poznaje facetów. Poczytaj to co napisałam wyżej.

nie zrozumiałeś mnie autorka ma posłuchać tego co napisałeś;) o tych cyckach to do autorki było:)

a czemu uciekasz?

No własnie nie wiem czemu... To jakoś tak automatycznie działa. Jakby boję się mieć bliższe relacje z jakimś chłopakiem. Sama nie wiem czemu.

to dlaczego przed zwiazkim uciekasz? obawiasz sie czegos? http://infobot.pl/r.php?id=1Sns

może warto iść do psychologa pogadać

Wstydze sie gadać o takim czymś z chociażby psychologiem. Pytam was bo może ktoś też ma taki problem i bedzie potrafił mi pomóc.

może masz obawy że facet zrani Cię lub jakieś przeżycia z dzieciństwa wpłyneły na to.

mniejszy wstyd chyba iść do psychologa i dośtać pomoc niż tu pisać my tu nie jesteśmy ekspertami od tego i raczej nikła szansa żeby tu Ci pomogli.

czy ty masz tak ze jak sie spotykasz z facetem to jestes w jego oczach obojetna ale tobie w sumie zalezy tylko ty nie umiesz tego okazac?

Nie nie nie!!! Nie rozumiecie mnie! Facet się zainteresuje. Pisze do mnie, chce się spotkać, podrywa mnie ewidentnie a ja w takiej sytuacji zrywam kontakt albo gadam z nim z obojętnością typu no, aha, fajnie. Rozumiecie mnie? Mogę się przyjaźnić z chłopakiem ale gdy już widzę że on chciałby czegoś wiecej niż przyjaźń to zrywam kontakt. Boję się większej zażyłości nie wiem czemu?

acha czyli boisz sie zwiazac z kims na dluzej?

No coś w tym stylu. Boję się zażyłości większej niż tylko koleżeństwo.

masz przykre doswiadczenia? noisz sie zranienia czy poprostu ogolnie?

mam tak samo, tylko z ta roznica, ze mam 22 lata. mam straszny problem z tym. wlansie zakonczylam kolejna znajomosc tego typu i teraz owiedzialam sobie, z enigdy wiecej, nie chc ejuz prowadzic do takich sytuacji, nie chce miec faceta, bo i tak go chyba nigdy miec nie bede. nie potrafie racjonalnie wytlumaczyc co jest powodem mego zachowania. chcialabym bym w zwiazku, byc kochana, kochac, ale z drugiej strony nie potrafie. jestem jakas dziskuska. a jakis blizszy kontakt mialam z facetami, z ktorymi wiedzialam, ze nic wiecej z ich strony nie bedzie, po prostu.a z drugiej strony nie interesuja mnie przelotne znajomosci:O nie wiem skad to, nie rozumiem samej siebie.

o

No właśnie. nie sądzę żebym tylko ja tak miała. Miałaś może jakieś traumatyczne przeżycia w dzieciństwie?

heh, nie, nie mialam traumatycznych przezyc. ciezko mi nawet stwierdzic, co tak naprawde moglo na to wplynac(na te moja postawe do relacji z facetami) czasami sobie mysle, ze moze to moja pierwsza milosc. w wieku 15 lat silnie sie zakochalam, no trawlo to chyba ze trzy lata w sumie, spotykalismy sie, on ode mie 3 lata starszy, nie bylismy para, bo po blizszym poznaniu mnie swtierdzil, ze to nie to. ja pozniej sie z niego leczylam te 3 lata, ale czy to az tak moglo wplynac?nie wiem. wiem, ze mam problem. staram sie to zlewac, ale kiedys bede w takim wieku, ze chcialabym i rodziny. teraz sa znajomi, zabawy, ale to nie bedzie wieczne.

No to mamy powód :D :D :D Ja też się zakochałam jak miałam z 12 lat w starszym o 2 lata chłopaku. I z 3 lata sie z tego leczyłam. Nawet o tym nie pamietałam ale teraz jak mi przypomniałaś to już widze powód... Tylko psycholog może w takiej sytuacji pomóc?

jak masz mozliwosc, to lec do psychologa, bo nie wiem, czy mozna samemu sobe z tym poradzic. na pewno trzeba poszerzac swoja strefe komfortu i po prostu spotykac sie z facetami, i robic male kroczki. ja sie juz troche zmienilam, ale widzisz, mam 22 lata, zero chlopakow na stanie, wiec w porownaniu ze"zdrowa" dziewczyna, to jestem niezle do tylu:) jak na raziekonczylam wiekszosc relacji, uciekalam, mialam wrecz ataki paniki i dopoki nie urwalam znajomosci, to czulam niemal fizczny bol:O teraz juz tego nie mam, wiec jest lepiej. walcz.