ja i mój chłopak chcemy wziąść ślub

więc to wygląda tak: jesteśmy ze sobą od trzech lat, na początu nie zwracałam na nieeg uwagi, myslalam podobnie jak moi rodzice o nim, tzn że on jest nie dla mnie. on zaczął sie o mnie starać i od tamtej pory zmienił w sobie wszystko co zauwarzył że mi się nie podoba. a więc przestał palić i zmienił towarzystwo. ale nie znaczy to że ł nie wiadomo jaki zły. moin rodzicom chodzi o to, że kiedyś spotykałam się z pewnym studentem prawa no i właśnie wymarzyli go sobie dla mnie, bo był bardzo spokojny a przede wszystkm że chodziło im o to że mieliby się kim pochwalić. No a mojego chłopaka obecnego pamiętają z tego jak był młody i szalał z kolegami tzn miał bardzo duąo znajomych i lubiał się zabawić. jaśli chodzi o sprawy finansowe, to jest barzo dobra i stabilna. mieszkania nie chcemy, jedyne co to kupić dom ale to dopiero za jakiś rok ponieważ nie chcemy brać kredytu. Ogólnie mamy gdzie mieszkać przez ten czes poniaważ on jest jedynakiem i jego rodzice mają duży dom, a ja mam starsze rodzeństwo które już z nami nie mieszka więc też mam warunki do mieszkania. a dziecko jest naszym marzeniem, mamy warunki żeby je wychować i stać nas na to żebym studiowała zaocznie. tylko nie wiem czyw moim wieku mogę sobie pozwolić na spełnienie moich marzeń.

internetowa żmija "zazdrościcie i tyle. Niejedna 16 rodziła czy 15 i jakoś dały radę więc popuśćcie te zwieracze bo wam żyłki na odbycie pękną" jak dorośniesz to zrozumiesz ze 'jakoś' to za mało, szczególnie jeśli w grę wchodzi czyjeś życie dorosnąć żmijo to ja dorosłam już X lat temu jak zrozumiałam co naprawdę w życiu się liczy :) jak się kochają to są podstawy do stworzenia szczęśliwej rodziny. Nie namawiam ich aby spłodzili dziecko teraz ale skoro pragną być razem ze sobą to niech są , są na etapie "dorabiania" się i tylko życzę im wszystkiego dobrego bo wy chyba zapomniałyście jak to było u was na pczątku

I właśnie nie wiem co mam robić, chce tego a z drugiej strony boję się odpowiedzialności, w naszym związku zawsze mój chłopak o wszystkim myśli, jest dużo bardziej odpowiedzialny niż ja, wiem że on się sprawdzi w nowej roli, a co do siebie mam pewne wątpliwości czy dam rade, ale może to tylko obawy bo zaczęło iśćdo przodu między nami , może to normalne i on też się troszke boi ale jest gotowy i ja też

poczekajcie jeszcze z kilka lat , mieszkanie z rodzicami z reguły kiepsko wychodzą w praktyce

Nie ma to jak zwalić się na głowę rodzicom, zrobić dzieciaka i zostawić babci na wychowanie. Może najpierw przez rok wynajmijcie coś wtedy zobaczysz co to znaczy jednoczesne studiowanie, utrzymanie mieszkania i pielęgnowanie męża. A podział obowiązków macie już ustalony? Rozmawialiście o tym?

pielęgnowanie męża -czy wy macie ofermy którzy nie potrafią się sami sobą zająć ?:O

a tak wogóle to zazdrościsz mi jak większośc osób które znam i próbujesz mi dopiec bo mój facet jest super i dlatego tak mi sie śpieszy bo tak bardzo się kochamy i zgrywamy i jeśteśmy szczęśliwi więc nie mamy na co czekać a ty mi zazdrościsz mojej sytuacji, że twój taki nie jest i ciezanidbuje albo nic mu w życiu niewychodzi