Najstraszniejsze słowo SAMOTNOŚĆ

leń pospolity nie jest zły, bo trzeba czasem odpocząć, Jedni potrzebują 15 minut drzemki. Inni 3 godziny snu po pracy. Każdy z nas jest inny.

Ale najgorzej jak leń wpędza w nudę. U mnie to dobrana para. A jak "popracuję" to później fajnie się po prostu polenić.

Ale najgorzej jak leń wpędza w nudę. U mnie to się objawia w prawie każdą niedzielę.

No a u mnie jest różnie. Ale nierzadko. Wtedy chciało by się chcieć, ale nawet i tego się człowiekowi nie chce. :P

żeby mi się tak chciało jak mi się nie chce:))) hehe

Właśnie przez to przechodzę. :P Jedyne co się chce to marudzić. To mam opanowane.

Marudzenie też mam opanowane, ale tylko tutaj mogę sobie na to pozwolić, bo jak się okazuje, to w pracy bardzo to wszyscy widzą i staram się kontrolować.

W pracy raczej nie marudzę, raczej dostarcza mi dużo powodów do śmiechu. W dużej mierze absurdalnych.

Mialam gosci , wlasnie wyszli . Racja tu mozemy wyrzucic z siebie , nasze bolaczki , ja raczej nie lubie sie uzalac nad soba , no ale tez mam chwile slabosci .

Ja swojego uzalania sie nie uzewnetrzniam. Ukrywam je w srodku, jak jest.

My wszyscy chyba tak mamy . Ja potrafie sie z siebie smiac , mam dosc duze poczucie humoru i tak mnie spostrzegaja inni , ale gdzies tam gleboko siedzi we mnie gorycz .

Ja uwielbiam sie z siebie smiac. Choc z innych tez mi sie zdarza. i nie powiem, ze rzadko. Ale z tych, co sobie na to zasluzyli. A siedzi we mnie? Hmm, pojawiajace sie poczucie "dziwnosci"

Ecrivain come on jestes spostrzegawczy i nie akceptujesz glupoty , a umiejetnosc smiania sie z siebie jest cecha ludzi inteligientnych .

No ba! Dlatego bylem na kursie smiania sie z siebie :P

No to widac , ze kurs przyniosl efekt . Smiech to zdrowie .

Dlatego teraz NFZ będzie wysyłał na taki kurs. Żeby zapobiegać, a nie nie-leczyć

Dobre , no to ja sie zapisuje , profilaktyka zawsze w modzie .

Jutro jadę do ministerstwa z tym projektem :D

także lubię się pośmiać z siebie , a właściwie to z wszystkich :D nie zawsze to wychodzi na dobre - ostrzegam

Nie zapomnij wniesc wniosek o patent . Tyle nam pozostalo posmiac sie z samych siebie i innych , no bo jak walczyc z absurdem .

Kursy śmiania się z siebie miałam kiedyś zaliczone. Teraz wypadałoby sobie je przypomnieć, bo im jestem starsza, to nic z tych kursów nie pamiętam. ;) Coraz trudniej zachować dystans, coraz trudniej się śmiać z siebie.

Czujna, koniecznie przypomnij sobie te kursy. Kurcze, może by trzeba pójść w komerchę i takowe zorganizować? :P Co do walki z absurdem, to trudno mi powiedzieć. Zależy od tego jaki zakres absurdu nas interesuje. Tak przykładowo mi najbliższy, z miejsca, gdzie pracuję (i co bardzo lubię) myślę, że jest całkiem możliwy do zwalczenia. To tylko kwestia tego, kto podejmuje decyzje, jak podejmuje decyzje. W gruncie rzeczy jednej osoby. Ja jednak jakoś nie mam chęci by dążyć do stania się taką osobą. Mogę takiej osobie próbować pomagać, jeśli już taka osoba się znajdzie (być może to się na dniach uda) i słuchać mnie będzie chciała. Trochę szerszy zakres absurdu to lokalni "włodarze", którzy są także przełożonymi naszego małego absurdu (i niejako tworzą tę część małego absurdu, która jest niezależna od wewnątrz). Myślę, że i ten absurd jest do zwalczenia, jeśli znajdzie się grupa sensownych ludzi, którzy będą w stanie przekonać do siebie mieszkańców i nie zgłupieją po drodze. Przynajmniej jest szansa powodzenia takich prób, mają one jakiś sens. Co do absurdów jeszcze szerszych to jakoś mi się ich ogarniać nawet nie chce, więc już tylko się śmieję. A i tak wszystko głównie się sprowadza do zagadnienia absurdu, który spogląda na mnie czasem z lustra :P

słusznie you you śmiejemy się czasami z siebie albo z absurdów rzeczywistości , ponieważ jest tam gdzieś na dnie jakaś gorycz , a właściwie niezrozumienie tych absurdów , niepogodzenie się z tym to dobrze jednak , tak sobie myślę czasami :) mędrca szkiełko i oko kwalifikuje wtedy takie osóbki jako osobowości nieco lub bardziej.... paranoiczne , czyli nie akceptujące świata , takim , jakim jest podobno , szukające dziury w całym z jakichś tam racji tych , czy owych ...dawniej nazywano ich romatykami przeciwstawiajacymi się klasycznemu spojrzeniu na wszystko teraz paranoikami , albi kimś innym , czyli zupełnym świrem wszystko juz opisano i sklasyfikowano ;)

Wyssany - vide "Dzień świra" :D (Chyba sobie muszę znów obejrzeć)

Witam wieczorową porą. Jak dobrze, że jutro poniedzialek, dziś znowu mnie dopadł syndrom niedzielny. Miałam iść na długi spacer, skończyło się na półgodzinnym spacerku. Czas przecieka przez palce w niedziele jakby intensywniej.

" Dzien Swira " och jak ja to lubie .

tak , ten film nieco porusza pewne zagadnienie ...każdemu się to może właściwie przydarzyć w tym nieco dziwnym i zagonionym świecie , oczywiście , pod warunkiem że zada się z kimś raczej niewłaściwym jak dla niego :D

You - zaprosił bym na seans, ale coś się wlecze (po cichu: pobieranie :P)

często słyszałam od różnych osób, że film jest o nich. Moim zdaniem Koterski ma niesamowity dar przekazywania prawdziwego życia w niesamowity sposób. Tak samo w filmie Baby są jakieś inne - ukazał samą prawdę w dosyć kontrowersyjny sposób, ale ileż w tym było prawdy.

Mam "dzień świra" gdzieś w swoich zbiorach, może dziś sobie go przypomnę.