Jest tu jakaś polonistka? Proszę o pomoc

Czy jest ktoś w stanie pomóc mi w interpretacji i analizie "Trenu VII" J. Kochanowskiego ? Kompletnie nie rozumiem o czym on pisze, z tego co wyczytałam w necie to o rozpaczy po starcie córki, ale ja niestety potrzebuje na jutro taką niezbyt obszerną dość interpretację i analizę, a nie mogę mieć ściągnięte z netu ;/ Jest tu ktoś życzliwy kto byłby mi w stanie pomóc? Ja oferuję pomoc w przedmiotach ścisłych na zakresie poziomu swojej wiedzy. Z góry dziękuję:)

Tylko najpierw musi wygooglować kim był Jan Kochanowski

No kim był Jan Kochanowski to chyba każdy wie:) Bardzo proszę o pomoc...

Podnoszę

Podnoszę.

Podnoszę.

hahahaa chciałam to samo napisać , że Carrie .. hahaha wielka pseudopolonistka :P .

Utwór ukazuje moment pogrzebu, kiedy to ojciec wpada w głęboką depresję po stracie swojej ukochanej córki. Jest zrozpaczony tą sytuacją. Jest załamany. Traci nadzieję na lepsze życie. Wszystkie rzeczy oraz ubrania dziewczynki przypominają mu Urszulę.. W trenie tym zauważyć można wielki żal i smutek po stracie jedynej i ukochanej córki .

hmm obszerny .. kurcze wątpie , że ktoś Ci tu napisze .. ja zawsze ściągałam z neta . :P No ale obszernie hmm .. musisz sama to ubrać w odpowiednie słowa :) Napisz , że tren VII rozpoczyna apostrofa nawiązująca do ubioru zmarłej córki . Podmiot ( Kochanowski ) stwierdza bowiem z żalem , że Urszulka nigdy już sie w nie nie ubierze . tren VII pisany jest sylabowcem nieregularnym rymy są sąsiadujące oraz parzyste .

ja pisząc swoją pracę maturalną na ustny polski posiłkowałam się stroną http://kochanowski.klp.pl/a-6036.html polecam :)

Adresatem trenu sa ubrania zmarłej córki podmiotu lirycznego! Wiersz ma forme rozbudowanej apostrofy skladajacej sie z wielu pytan. Podmiot liryczny oplakujac dziecko wspomina o swoich niespelnionych nadziejach (na wydanie corki za maz) itd... Nie jestem polonistką w sumie ;)

W tekście tym przebija bezsilność człowieka-ojca wobec losu- śmierci dziecka. On nie wie dlaczego tak się stało, nie rozumie tego, nie potrafi pojąć. Planował on dla swojej córki inną przyszłość. Pisze:Nie do takiej łóżnice, moja dziewko droga, Miała cię mać uboga Doprowadzić, nie takąć dać obiecowała Wyprawę, jakąć dała. Według wszelkich prawideł jego córka powinna dalej żyć, szczęśliwie wyjść za mąż, a nie spoczywać teraz w ziemi. Dlatego teraz gdziekolwiek nie spojrzy widzi swoją córkę, wszystko mu ją przypomina i zarazem jest źródłem jego cierpień.

Podmiot uswiadamia sobie, ze jego smierci corki nie da sie cofnac "nie masz, nie masz nadzieje"

napisz też, że w trenach widać pewną prawidłowość, że najpierw była wielka rozpacz, później wewnętrzna walka pomiędzy człowiekiem oświeconym a ojcem i następnie ukojenie bólu ;)

A... i adresatem trenu nie są ubrania:)

Anula a niby kto jest adrsatem jesli jest "żałosne ubiory mojej najmilszej cory!"

Ok moj blad rzeczywiscie! potem jest do Urszulki ale zaczyna sie apostrogfa do ubrań ;)

W apostrofie chodzi o ubrania- masz rację, ale później apostrofa się kończy, więc te ubiory nie są adresatem całego trenu.

:)

Dziękuję bardzo:) Skorzystałam z tego co napisała Anula:) Jestem bardzo wdzięczna. To jest interpretacja tak? A jeśli chodzi o analizę, to co jeszcze prócz tego, że tren jest trzynastozgłoskowcem i sylabowcem?

Napisz o tej apostrofie do ubrań na początku. Później podmiot liryczny dokładniej opisuje sytuację w jakiej się znalazł - śmierć córki:Nie masz, nie masz nadzieje. "Ujął ją sen żelazny, twardy, nieprzespany" On jest zatem w jakiś sposób pogodzony z losem, co nie zmienia faktu, ze nie rozumie dlaczego jego córka nie żyje: "I uploteczki wniwecz, i paski złocone - Matczyne dary płone." Dalej zwraca się bezpośrednio do nieżyjącej Urszulki: "Nie do takiej łóżnice, moja dziewko droga, Miała cię mać uboga Doprowadzić, nie takąć dać obiecowała Wyprawę, jakąć dała" Później opisuje jak wyglądała jego córka w trumnie:Giezłeczkoć tylko dała a lichą tkaneczkę, Zatem tak naprawdę rodzice, którzy dają swojemu dziecku życie w obliczu śmierci nie mogą zrobić nic.: "Ociec ziemie bryłeczkę W główki włoży"

rzeczy tak oczywiste - jak scisly umysl nie moze dac sobie z tym rady? Nie pojmuję. czego tam nie mozna zrozumiec? Scislu umysl tez trzeba cwiczyc, bo zardzewieje :)

A i wypisz trochę epitetów tak dla bajeru:) np:Nieszczęsne ochędóstwo, żałosne ubiory, smutne oczy