Nie radzę sobie z krytyką

Nawet ta w słusznym celu odbiera mi chęć czegokolwiek. Byle słowa są w stanie zniszczyć moje myślenie o sobie. Wpadam ciągle w dołki i stronię od ludzi, gdyż boję się, że ktoś znowu podda ocenie to, co robię. Boję się, że nie mam talentu, że nie jestem zbyt inteligentna, przypisuję sobie różne negatywne cechy tylko dlatego, że ktoś na mnie dziwnie spojrzał lub powiedział coś, co w moim odczuciu było niemiłe. Nawet żarty wywołują we mnie rozdrażnienie. Czuję się niedoceniana i gorsza od innych ludzi. Zazdroszczę innym tego, że we wszystkim są lepsi ode mnie. Wydaje mi się, że nawet najbliższe osoby (rodzice, kumpele, facet, który mi się podoba) mnie mają w nosie...

A gdzie te pozytywne rzeczy, które mówią o Tobie? Tych juz się nie pamięta, co?

Masz cycki i cipkę,to stawia ciebie przewagę nad facetem,Sorry za słownictwo,ale chyba tylko terapia wstrząsowa jest w stanie ci pomóc.

Pamięta, ale te negatywne często przykrywają wszystkie dobre. Może dlatego tak to przeżywam, ponieważ bardzo ambitnie podchodzę do tego, czym się zajmuję w życiu. Studiuję malarstwo na ASP, poza tym piszę i fotografuję w różnych formach. Co prawda wiele lat zmarnowałam, ale od kilku lat pracuję nad sobą i smutno mi, kiedy odniosę porażkę.

Zastanawiam się, dlaczego podchodzę tak negatywnie do siebie samej ? Dlaczego nie mogę siebie polubić ? Ciągle wydaje mi się, że jestem za wszystkimi w tyle, drażni mnie to, kim jestem.

Nie ma człowieka, którego by nie krytykowano i który nie poniósłby porażki. Ktoś, kto chce Ci pomóc, nie powie "to robisz źle, popraw" po to, żeby Cię dobić, tylko żeby zmotywować do pracy, żebyś była jeszcze lepsza, niż już jesteś. Jak pracodawca powie, że dostaniesz awans, jak podciągniesz się w jakiejś dziedzinie to co, też w depresję wpadniesz? Głowa do góry, korzystaj z rad i nie daj sobie wmówić, że jesteś do niczego, bo to nieprawda.

Niekiedy jest okey, ale przychodzi czas, kiedy wydaje mi się, że wszystko, co robię, jest do dupy i mam wtedy ochotę skończyć ze sobą. Powiem wprost : nienawidzę siebie samej.

Wiem, że krytyka, z jaką się spotykam, jest konstruktywna i zawiera w sobie obok minusów także plusy, ale jestem tak przewrażliwiona, że te pierwsze szybko przysłaniają mi drugie.

wyleczysz? bo innego celu nie widze, skoro piszesz to na takim forum jak kafe :O

Hej. Też tak mam a najgorzej jak ludzie wypowiadają się za plecami nie znając zupełnie sytuacji. Rozumem twoje rozczarowanie i niechęć bo nie jesteś jedyną osobą. Też jestem wrażliwa i żarty mnie bardzo denerwują. Bo wcale nie brzmią jak żarty xd Chcesz coś więcej na ten temat to napisz na priv. Możemy się podzielić swoimi doświadczeniami w życiu .