Problem z fizycznością ...

Mam 20 lat, mój facet jest 2 lata starszy. Poznaliśmy się na studiach i tak jesteśmy ze sobą 1,5 roku. On - doświadczony w związkach damsko-męskich, bardzo romantyczny, starający się. Ja? Dziewczyna o wielkich ambicjach, zawsze najlepsza w szkole, nigdy nie poddająca się, która ciągle myślała o nauce . Oczywiście przewijali się w moim życiu "przyjaciele" i chłopacy, jednak nigdy nic poważnego. Na chodzeniu, trzymaniu się za ręce i pocałunkach się kończyło. Tak, jestem dziewicą i nie wstydzę się tego. Zaczęły się studia, czas traktowany przez wielu jako czas poszukiwania kogoś, byleby nie być samotnym w większym mieście . Regularnie chodziłam na randki, byłam zapraszana, ale to nie było to... No i pojawił się, zawrócił w głowie - pomimo kompletnie nie pasującego mi typu urody - miły, romantyczny, uczciwy i same "+". Do dziś nie współżyliśmy. Robi się coraz gorzej, bo nie ma we mnie pociągu fizycznego. Ale chcę z Nim być, bo jest mi z Nim dobrze. Spędzamy całe dnie ze sobą - studia, po studiach i noce ... Mieszkamy, jemy i śpimy razem. Naszym problemem jest fizyczność a w sumie jej brak, być może spowodowany moim brakiem akceptacji siebie jako osoby fizycznej. Co robić? Lekarz? Czy samemu da się to przemóc? Napiszcie co myślicie...

no więc teraz ja wchodze na twoj wpis :) hmmm trochę cię rozumiem,bo hmm... mam podobnie,z tym,że mnie pocałunki nie rajcują,ani przytulanie i generalnie kicha. akceptujesz siebie ? ale tak szczerze...

No właśnie chyba nie ...

ale widzieliscie sie calkiem nago ? a co z jego wyglądem ? nie ma nic do zarzucenia ?

Chyba tylko kobieta jest w stanie cię zrozumieć albo seksuolog.Jako facet to mogę ci powiedzieć jedynie tyle,że nic na siłę a szczególnie sex.Jak masz jakieś wątpliwości w tej dziedzinie to zmuszanie się do "pierwszego razu" jest na pewno wielką głupotą.