mam już dość

życie od dziecinstwa kopie mnie w dupe, odrzucenie przez wszystkich, smierć taty, znowu odrzucenie ( nie bede tego opisywać) psychika zrąbana - bez zaufania do nikogo. Był chwilowy spokój i boom 3 lata rozchorowałam się na nieuleczalną chorobe - wciąż postepującą. Niedługo po tym depresja. Studiuje glupi kierunek zaocznie, nie mam pracy. Ot cała ja. Nie skoncze ze sobą bo nie zrobiłabym tego mamie, ale codzienny smutek dobija

mam nieuleczalna chorobe. Musisz ja zaakceptowac bo walka nic nie daje .Poddaj sie chorobie poprzez akceptacje.Jest latwiej.

wy wszyscy jesteście nieuleczalnie chorzy - na mózg. nieuleczalna choroba, ale na pewno nie śmiertelna.

Hmm po pierwsze nie możesz myśleć że wszystko nie tak że życie kopię cię w .... Musisz wsiąść się w garść i powoli piąć się do góry małymi kroczkami. Hmm może zmień ten kierunek studiów na coś co cię interesuje? Nie trać czasu na użalanie się nad sobą wiem że to trudne kiedy tyle złego się dzieje wokół ciebie ale powinnaś spróbować. Hmm nie wiem co czujesz po tym jak dowiedziałaś się o swojej chorobie. Koleżanka ma rację zaakceptuj ją i siebie taką jaka jesteś a jak nie potrafisz to zmień coś w sobie.

wsppółvczuje ci:( tylko tyle mogę powiedziec nie wiem czemu takie jest zycie ze niektorzy mają full wypas a niektórzy nic

Bo życie nie jest sprawiedliwe.

życie jest, jakie jest i nie ma sensu się użalać nad sobą. niektórzy mają gorzej i jakoś potrafią z życia czerpać przyjemności i nie marudzą że im żle. http://demotywatory.pl/53791/impossible-is-nothing http://demotywatory.pl/120902/Impossible-is-Nothing http://demotywatory.pl/356215/Impossible-is-nothing

więc weż się w garść dziewczyno. http://demotywatory.pl/2419586/Komixx

choroba nie smiertelna ale prowadząca do kalectwa niestety, własnie o to chodzi że ciezko mi ją zaakceptować - nie wyobrazam sobie ze za 5 lat mogę byc na wózku. A gdzie spacery, podróże itp. Ehh