Mój mąż odchodzi po 2 latach małżeństwa...

To już 2 lata jak mój mąż mnie zastawił z dzieckiem. Jakoś przebolałam. I chyba już sobie przetłumaczyłam, że to chyba najlepsze co mógł mi zrobić. Tyle upokorzeń, znęcania się psychicznego i fizycznego, nie wiem kim lub czym byłabym dziś.

Znam to i wiem... Mysle, ze ja juz wygralam. To nie mnie bedzie meczyc sumienie. Przestane przepraszac za cos, co jest i bylo zawsze tylko moja sprawa, ktora w dodatku nikomu krzywdy nie robilam. Ja wiem, ze on nie zasluguje na moja milosc, bo ja i mnie po prostu wykorzystal. Jedyne, co boli, to wspomnienia czasow, ktore tak bardzo mnie uszczesliwialy i swiadomosc, ze tak bardzo ufalam, a on potraktowal mnie w taki sposob.

Up

To znowu ja. Wczoraj nawrzeszczałam na niego, powiedziałam co myślę. Powiedziałam żeby w sobotę nic sobie nie planował bo musi zostać z naszym synem ponieważ idę do pracy a z dziadkami nie może zostać w ten dzień. Powiedział, że on już sobie zaplanował sobotę i nie zostanie. Dostałam furii. Z własnym dzieckiem trzeba go prosić żeby został! Powiedziałam mu, że niestety nie jest już kawalerem tylko jeszcze mężem i na zawsze już będzie ojcem czy mu się to podoba czy nie. I że czas żeby się do tego przyzwyczaił. Powiedział, że chce rozwodu. Po raz pierwszy to powiedział i strasznie mnie to zabolało...Wyłam jak debil całą noc w pokoju obok a on mówił - mnie to nie wzrusza. Nie płakałam dla niego tylko z bezsilności i rozpaczy. Jeszcze nie wszystkie fakty do mnie docierają

bierz z nim rozwod jak najszybciej, niech placi alimenty na dziecko i da ci swiety spokoj!!