Punk widzenia mężczyzn. Potrzebna obiektywna pomoc.

Byłam z dacetem 3 lata . Wyjechal na studia ( mamy po 20 lat) Od 2 miesięcy kompletnie nam się nie układało. Ciągle się sprzeczaliśmy , ciągle coś było nie tak. Zapominał do mnie dzwonić , wiecznie był zmęczony pracą,szkołą. Nie chciał rozmawiać ( typ osoby który po prostu nie przepada za ciężkimi rozmowami ) W końcu skończył związek mówiąc " chce być wolny " tyle dostałam wyjaśnień. Jednak kiedy tylko się widzimy przytulamy się do siebie , całujemy. Ale on dlaej mówi chce być sam , związki są bez sensu. Sam sobie zaprzecza. Nie wiem co robić bo taka sytuacja trwa już ponad miesiąc , Ja go kocham jednak on na pytanie czy mu zalezy odpowiada " na związku nie na Tobie tak " Nie do końca wiem jak się zachowywać bo nie chcę go stracić... choć obecnie nie ma szans na nasze pogodzenie się. Wydaje mi się,ze jest to u niego etap przejściowy... po prostu jest zmęczony kłótniami i wszystkim. Mówi ,ze jest szczęsliwy,że wreszcie jest sobą , ( mieszka z kolegami , ciągle praca , szkoła ) jak ma mu być źle ... Oboje się zmieniliśmy... chciałabym żeby był taki szczęsliwy jak jest teraz ale dlaczego mnie od tego odcina? przecież ja chce mu pomóc i chce żeby był szczęsliwy ale też ze mną... Jak powinnam się zachować? Jak to wygląda z pk.widzenia mężczyzny czy to po prostu sentyment i tęsknota fizyczna czy on sam się gubi i jest to przejściowe? Jestem jego 1 dziewczyna pod każdym wzg. ale jak sam powiedział ma do okoła siebie poełno i nawet nie zwraca na nie uwagi bo nie chce nikogo...