Otarłam się o anoreksję , wstydze sie siebie , mam problemy

nie dosc ,ze nie mam zadnych znajomycj to jeszcze to.... 3 lata odchudzania... non stop ,nie widac mi żeber ale jestem szczupla bardzo wręcz chuda- zapadly sie policzki , skora pod oczami , rece jak patyki , nie mam na nic sily , chcialam cwiczyc - nie dalam rady zrobic 10 brzuszkow , chodzenie po schodach to masakra- na drugie pietro wejde ,ale zaraz mam zadyszke , do autobus dobiec nie moge ... Jem normalnie ,ale malo, mam odruch wymiotny gdy chce zjesc podwojna porcje i zaraz mam w glose mysl - bede znow miala tluszcz na brzuchu :/// co robic dalej ? sama juz nie wiem

Idź do psychologa, jeśli masz takie myśli to nie jest dobrze, tłuszcz na brzuchu też jest potrzebny, sama widzisz, że to robi z Ciebie kalekę więc pomóż sobie i żyj, pewnie jesteś jeszcze młoda szkoda tak się marnować.