duzy problem. POMOZCIE

a problem ten dotyczy przyjaciolki. takiej internetowej. ja mam 17 lat, ona 20. wiec jest jakas przepasc mentalna miedzy nami.poznalysmy sie niemalze 3 lata temu przez internet, dlugie rozmowy, sms, telefony, mile slowka itd. w koncu poszlo to chyba za daleko, zaczelysmy tracic swoich znajomych na rzecz ''telefonu'' . pisalysmy sms bez przerwy, kochalysmy sie miloscia taka jak przyjaciolki bez pamieci, prezenty, listy, kartki, piekne wiersze, no po prostu jak z bajki. rok temu mialysmy dosc duzy kryzys, wyzwiska, placz (z mojej strony) , koniec, rzucanie telefonami, ze to bez sensu, ze trzeba zapomniec, zaczac zyc osobno. to ona miala takie watpliwosci, klotnie zaczynaly sie z jej strony. przeszlo nam, wszystko bylo w porzadku, znow to samo, znow zrozumienie ze przyjazn to przyjazn, ze przeznaczenie, ze przyjade na studia, ze musimy sobie pomagac. bylo swietnie i mi i jej. ok wrzesnia zachorowalam, ciezko. mialam rozne omamy, wszystko mi sie gmatwalo w glowie, meczylam ja tym, potrzebowalam jej uwagi, zrozumienia, milosci, niestety tylko przez kom. prosilam ja by siedziala ze mna do nocy, lekarze mi mieszali, operacja, przeszczep, operacja, nie operacja, pobrac krew, nie pobierac, mozesz isc na swieta do domu, nie mozesz musisz zostac.najwyrazniej to wszystko ja zmeczylo, bo w identycznym czasie jak rok temu, zaczelo sie to samo, wyzwiska , klotnie, placz, palpitacje serca, mowi ze mnie nie chce, ze miala mnie za kogos innego, ze przeze mnie nie ma znajomych, przez moja zazdrosc, przez to ze byla przyklejona do telefonu. wiem ze popelnilysmy blad obydwie ze sie tak uzaleznilysmy.straszne jest to co do siebie mowimy, ona nie chce pisac, ja tesknie, placze po nocach, powiedzialam ze to przzez nia bylam chora, ona mi kazze usuwac numer, za chwile zebym dala jej czas, ze napisze jak sobie ulozy, za chwile ze nie chce mnie znac. odpuszcze, nie bede prosic, wiem ze jej przejdzie, ze przychodzi taki kryzys zimowy. myslicie zeby napisac list, taki szczery, na spokojnie, napisac co mnie gryzie i gnebi? ale wysle dopiero za jakis czas.. wszystko mi o niej przypomina, zdjecia, lisciki, misie, bluzki, no wszystko :( mam straszna depresje. dojrzalam przez to wszystko, zaczelam wiecej wychodzic, znalazlam sobie realne kolezanki, alee prawda jest taka ze jedyna szczera przyjaciolka byla i jest ona. czemu to tak boli?:( niech ktos przeczyta...

co?

jajco

nie mam. i nie wyzywaj mnie. chcialam sie komus normalnemu wygadac i poradzic.

myslicie ze z tym listem to dobry pomysl?

:(

uppp

w takiej sytuacji kulę się panicznie w narożniku przedpokoju po czym popiskując wrzaskliwie wycofuję się z mieszkania przy okazji filuternie merdając moim kosmatym ogonkiem i spryskując sąsiadów za pomocą gruczołów krokowych

aale smieszne:)

Myślę, że masz problem z natury (nie obraź się) sztucznych. Może powinnaś ją odwiedzić, albo znaleźć sobie chłopaka jakiegoś u siebie. Samym wirtualem człowiek długo nie pociągnie. I tak Cię podziwiam, że u Was tak długo to trwa.

mam chlopaka. od niedawna. ale mimo wszystko zalezy mi na niej, bo naprawde mi pomagala..

mój chłopak ma na imię Azor i jest hartem afgańskim :(

taaaa.... zalosne.