Internetowe znajomości

Czat - wysypisko ludzkich istnień. Szczerość - zjawisko "wymarłe". Przynajmniej tak to sobie wszystko tłumaczyłam... Cały ten czat był dla mnie zabawą. Jakiś czas temu poznałam tam kogoś, kto stał się kimś dla mnie ważnym. Kogoś, kto jest dla mnie jak powietrze, dzień bez rozmowy z Nim jest dniem straconym. Jest jak taka... Bratnia Dusza. On też uważa mnie za kogoś takiego, to piękne. A jednocześnie tak niesamowicie smutne. Kłamałam od początku! Podałam nieprawdziwy wiek, zawód, wymyśliłam historie mojego życia. Jestem okropną, obrzydliwą kłamczuchą, najchętniej zamknęła bym się w ciemnym pomieszczeniu i umarła ze wstydu i żalu jaki mam do siebie. Tak bardzo mi z tym ciężko, chyba nic nie da się odkręcić bo tak na prawdę mam 16 lat... Pozostaje mi jedynie zakończyć znajomość. Wiem jak bardzo ranię... Tak paskudnie wykorzystałam swój poważny wygląd :( Na początku wszystko było zabawą, teraz czas ponieść konsekwencje. Jest co tłumaczyć? Poradźcie, po trzeciej nieprzespanej nocy dalej nie wiem.

Własnie. Jeśli możesz coś mi wytłumacz. Mam analogiczną sytuację tylko, że ja jestem po drugiej stronie. To ja poznałam kłamcę. Polubiliśmy się. Powiedz mi, trochę wyjaśnij, co daje takie oszukiwanie? bycie kimś innym? poprawiałaś sobie samopoczucie? powyższyłaś samooceną? Czuję się idiotycznie, mam żal mieszany ze złością, że dałam się nabrać....

hmmm... ja poprzez czat poznałam męża swojego... moja rada, powiedz mu prawdę i zobaczysz co się stanie... może jednak wybaczy...masz 16 lat jesteś młoda jeszcze... i wiedz że najgorsza prawda jest lepsza niż najlepsze kłamstwo.... a w necie każdy chce być lepszy i inny więc może i on nie jest Panem doskonałym...

autorko powiedz mu prawde!masz 16 lat mozna Cie zrozumiec.A ile on ma?

klklkl Dla mnie to była po prostu zabawa, lubię rozmawiać, a ludzie w moim wieku jakoś nie odnajdują ze mną kontaktu, taka smutna prawda. Weszłam na czat podałam się za kogoś innego, kogoś starszego i wreszcie udawałam mniej niż na co dzień.