Za jakie grzechy?

Mam 14 lat, moja siostra ma 18. Przykro mi to mówić, ale szczerze jej nienawidzę. Za to wszystko co mi zrobiła, jednym słowem zniszczyła moje życie. Wiem, że to brzmi śmiesznie, przecież jestem tylko dzieciakiem z kompleksami. Ale się mylicie. Tak samo jak dorosły odczuwam odrzucenie, ból. Mam problemy. Wyzywa mnie od szmat, dziwek. Jak byłam mała, przetrzymywałam to, wiadomo starsza to i silniejsza. Ale odkąd skończyłam 10 lat wszystko się zmieniło. Postanowiłam więcej się nie dawać i kończy to się szlabanem od matki, bo ona potrafi nią zmanipulować, zadrapaniami na rękach, porwanymi ubraniami. Tak zgadza się. Pisałam do psychologa i twierdzi, żeby porozmawiać. Próbowałam, ale to nic nie daje. To tylko pogarsza sprawę. Oczywiście ja jestem najwinniejsza. I tak stale ona z matką szepcą coś do siebie, odsuwają od wszystkiego, wielkie przyjaciółki. Ona markowe ciuchy, a ja oczywiście z lumpeksu.. Codziennie słyszę to samo, wszyscy cię nienawidzę, jesteś nikim, nienawidzę cię, szmato, suko, dziwko.

zapytaj się jej jak można nazwać kogoś dziwką jeśli nawet ta osoba nie współżyła? a po drugie najlepszym sposobem jest ignorancja i cięte riposty na to

problem w tym, że kiedy jej docinam wkracza matka, albo wyzywa mnie jeszcze bardziej. Bywało że mi groziła śmiercia

wkracza matka i co...? matka tez Cie wyzywa? i szarpie?

przerywa wszystko. oczywiście wrzeszczy na mnie, że nie powinnam jej tak traktować.

zastosuj obronę w postaci asertywnosci.. Gdy powie ze jestes głupia odpowiedz tak jestem głupia gdy powie ze z ciebie dziwka powiedz ze jestes dziwka w koncu da sobie spokuj na to nie ma siły :D

tak, to jest jakas metoda, ale nie mozesz sie zlamac, musisz byc konsekwentna, nie zmieniaj nastawienia, caly czas tylko: tak, masz racje... skoro tak mowisz... i z usmiechem na twarzy!