osoby mające problem z poczęciem dziecka, zapraszam do rozmowy

hej! pewnie jest tu mnóstwo wątków o zbliżonym temacie... jednak jesli ktos chcialby podzielic sie swoimi doswiadczeniami, aby pomoc innym, lub aby uzyskać poradę , to serdecznie zapraszam:) otóż, jesli chodzi o mnie to staramy sie z mężem o pierwsze dziecko i trwa juz to 17 cykli...;( chciałabym dowiedzieć się ile czasu Wy musieliście starć się o dziecko i co było przyczyną Waszych niepowodzeń.. lub co jest nadal nie tak... mysle, ze nie ja jedna mam taki problem i znajdą się osoby chętne do podyskutowania:)

szkoda, ze nie ma chetnych do pogadania:(

Cześć Myszko ja mam podobny problem, tyle, że z żoną dopiero 3 cykle i nic:(

skoro jest mnóstwo wątków to po co kolejny? I nie pisz, że ciężko się wbić... Nic dziwnego, że nikt nie chce Tobie odpisywać bo ile razy w kółko powtarzać.... część staram się ponad rok...

*cześć mały błąd

dziewczyny a jak często się staracie? czy prawdą jest to, że plemnik dojrzewa około 70 dni? gdzies to przeczytałem ostatnio:(

3 miesiące satrań to nie dużo.. myslę,że jeszcze nie ma powodów do zmartwień:) od roku mozna zacząć sie martwic:)

Dziękuję za pocieszenie;) a co ile i jak najlepiej się starać bo może coś xle robi sie;(

my, z mężem kchamy sie tak 3 , 4 razy w tygodniu. lekarz mi powiedzial, ze najlepiej jest co drugi dzien w dni płodne, po to, zeby plemniki były silniejsze:)

a w jakich pozycjach czy bez różnicy? no włąsnie ja nie wiem jak to jest, bo pisze, że plemniki dojrzewają 72 dni, więc tak logicznie myśląc to po jednym wytrysku chyba nie ma dojrzałych ? czy jak to jest?:) wiem, że to głupie, ale mnie to jakoś nurtuje;)

w piątek żona dostała okres, więc kiedy teraz najlepiej znowu "wziąśc się do roboty?"

myslę ,że ona bedzie wiedziala to najlepiej, kiedy brac się do roboty;) w koncu ona sama zna swoje ciało najlepiej, prawda?:)

moze zacznijcie cieszyc sie soba i zdajcie sie na los. posiadanie dziecka to jedyny priorytet w malzenstwie?

adina... ale my nie uprawiamy seksu tylko dla samego dziecka i nie trzymamy sie kurczowo tego co powiedzial lekarz. jak jest ochota, to trzaba sie kochac ;) ale wiesz jak cykl, za cyklem nic nie wychodzi, a wokol same wpadki to ciężko tak całkiem wrzucić na luz ze staraniami i mysllami o dziecku...

ale tu wlasnie mozna poczytac o tym, ze ludzie dopiero jak sobie odpuszczaja zachodza w ciaze. wiec najlepiej postawic na luuuzzz. nic na sile. co ma byc to bedzie. trzeba sie cieszyc dniem codziennym

adina to prosze podrzuć mi tu nazwę jakiegos topiku gdzie sa na prawde interesujące rzeczy;) tak jak np. wypowiedzi ludzi, ktorym po długim czasie starań udało się dzieki temu , że wrzucili na luz?:) będe wdzięczna:)

witam ja tez juz dlugo walcze z męzem o dzidzie:(

a czy przed staraniami się przebadałyście? wiem z doświadczenia że dobrze zrobić badania wtedy przynajmniej wiadomo co i jak

tak my wiemy cojest przyczyna jak do maja nic sie nie poprawi to czeka nas inseminacja albo i n vitro

TheOleska trzymam za Was w takim razie kciuki! Ja wiem już dziś że u mnie najprawdopodobniej albo in vitro albo adopcja.. chyba że cud:)

niezwyczajna89 dlugo sie starasz?

nieee.. u mnie problem jest bardzo skomplikowany, przy wstępnej diagnozie lekarze stwierdzili przedwczesne wygasanie jajników... nie mam okresu gdy nie pzryjmuję hormonów, wkrótce jadę na powtórne badania i zobaczymy... nie zabezpieczamy się oczywiście ale wiesz sama szanse są zerowe

mam nadzieje ze sie uda zajrze tu wieczorkiem a na i n vitro jest szansa? jak sobie radzisz z tym w jakim jestes wieku?

jakie są szanse a in vitro nie wiemy dopiero będziemy o tym rozmawiać z lekarzem.. Mam 22 lata więc sama rozumiesz to był dla mnie i mojego narzeczonego ogromny cios. Dziś własnie dzięki niemu jakoś sobie z tym radzę i wierzę że będziemy mieli dzieciątko, jeśli nie drogą naturalną to inną.. A jeśli mogę spytać TheOleska to co u Was jest przyczyną problemow?

cieszę się dziewczyny, ze tu zajrzałyście:) bede za Was trzymala kciuki:) aby cud zamieszkał w Waszych brzuszkach:) ja mam lat 24. 3 miesiace leczylam sie clostilbegytem, bo niby mialam za maly pecherzyk... jutro ide na badanie hormonow, a pozniej mąż zbada nasienie...

kolorowo-szara myszka miki, wobec tego i za Ciebie trzymamy kciuki! U mnie właśnie podczas badań hormonów wszystko się wyjaśniło

najgorsze jest to, że kiedy się ta bardzo chce, gdy jest się wstanie oddać takiej małej istotce wszystko... los tak ciężko nas doświadcza:(

i serce boli jak inni wkoło mówią , to wpadlka była... tak nam sie przytrafilo;(

gadaniem ludzi nie ma się już co przejmować:** zawsze gadali i będą gadać.. Ja się okropnie boję, że nawet in vitro u mnie się nie przyjmie... nie wiem za co jestem tak karana..:(

niezwyczajna89 nie martw sie na zapas, ja wiem, ze jak sie czegos bardzo pragnie, a nie wychodzi to niełatwo myslec optymistycznie... ale poki nie ma ostatecznej diagnozy, to trzeba wierzyc,że w końcu sie uda:) ja tez mam obawy jak wyjdą badania moje i mojego M., ale dopoki nie ma wynikow mam nadzieje, ze to jest mała "ustarka", naprawimy ja i bedzie ok:) dużo siły życzę.